czwarty

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

czwarty (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈʧ̑fartɨ], AS[čfarty], zjawiska fonetyczne: post. utr. dźw. ?/i
znaczenia:

przymiotnik odliczebnikowy[1]

(1.1) od 4
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Kwiecień to czwarty miesiąc roku w kalendarzu gregoriańskim.
(1.1) Jak wykazuje badanie, w ciągu ostatniego pół roku co czwarty pasażer czuł się niepewnie na stacji kolejowej.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) 4.
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. czwarta ż, czwartek m, czwartak m, czworak m, czworaczek mzw/mrz
licz. cztery
przedr. czwarto-
związki frazeologiczne:
czwarta władzaczwarty wymiarczwarty do brydżaczwarty pas, karty w tas
etymologia:
W klasycznej terminologii wyraz ten jest uznawany za liczebnik porządkowy[2], za traktowaniem go jako przymiotnik przemawia m.in. fakt, że odmienia się przez przypadki, liczby i rodzaje.
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „liczebnik porządkowy” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.