bujać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bujać (język polski)[edytuj]

chłopiec buja się (2.1)
wymowa:
IPA[ˈbujäʨ̑], AS[bui ̯äć], zjawiska fonetyczne: podw. art. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) kołysać, huśtać
(1.2) unosić się w powietrzu
(1.3) korzystać ze swobody, biegać swobodnie
(1.4) bujnie wysoko rosnąć
(1.5) slang. oszukiwać, opowiadać niestworzone historie
(1.6) gwara więzienna oszukiwać

czasownik zwrotny niedokonany bujać się

(2.1) poruszać się w tył i w przód
(2.2) pot. podkochiwać się
(2.3) slang. iść, odchodzić, pot. spadać
odmiana:
(1.1-6) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Zgasił światło, położył się i patrząc na firanki, którymi bujał wiatr wpadający przez otwarte okno, zasnął jak kamień.[1]
(1.3) (…) jeździec stracił równowagę, pochylił się i upadł, a wolny rumak bujał już daleko po polu.[2]
(2.1) Dziecko buja się na huśtawce.
(2.2) Adam buja się w Agnieszce od podstawówki.
(2.3) Bujaj się!nie pożyczę ci pieniędzy.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) kołysać, huśtać
(1.2) fruwać, latać
(1.5) kłamać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bujanie n, bujak m
czas. zabujać, wybujać dk.
związki frazeologiczne:
bujać w obłokachbujać z kwiatka na kwiatek
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: huśtać
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: lewitować
źródła:
  1. B. Prus: Lalka
  2. J. B. Dziekoński: Sędziwoj