berliński

berliński (język polski)

wymowa:

IPA: [bɛrˈlʲĩj̃sʲci], AS: [berlʹĩĩ ̯sʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• rozs. artyk. ​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) odnoszący się do miasta Berlin

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	berliński		berlińska	berlińskie	berlińscy	berlińskie
dopełniacz	berlińskiego		berlińskiej	berlińskiego	berlińskich
celownik	berlińskiemu		berlińskiej	berlińskiemu	berlińskim
biernik	berlińskiego	berliński	berlińską	berlińskie	berlińskich	berlińskie
narzędnik	berlińskim		berlińską	berlińskim	berlińskimi
miejscownik	berlińskim		berlińskiej	berlińskim	berlińskich
wołacz	berliński		berlińska	berlińskie	berlińscy	berlińskie
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Dzisiaj w świecie pamięta się dobrze zburzenie muru berlińskiego, a niedostatecznie pamięta się zdarzenia w Polsce.

składnia:

kolokacje:

(1.1) pietruszka berlińska

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ber mrz, Berlin m, berlińczyk m, berlinianka ż, berlinka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Berlin, of Berlin
• białoruski: (1.1) берлінскі
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) бэрлінскі
• czeski: (1.1) berlínský
• duński: (1.1) berlinsk
• esperanto: (1.1) berlina
• francuski: (1.1) berlinois
• hiszpański: (1.1) berlinés
• kataloński: (1.1) berlinès
• litewski: (1.1) Berlyno
• niemiecki: (1.1) Berliner, berlinisch
• rosyjski: (1.1) берлинский
• słowacki: (1.1) berlínsky
• słoweński: (1.1) berlinski
• ukraiński: (1.1) берлінський
• włoski: (1.1) berlinese

źródła: