asenterunek

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

asenterunek (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA: [ˌasɛ̃ntɛˈrũnɛk], AS: [asẽnterũnek], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob. ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) hist. wojsk. przymusowy pobór do wojska; zob. też asenterunek w Wikipedii
(1.2) daw. gw. przegląd i rejestracja koni[1]
odmiana:
(1.1-2)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikasenterunekasenterunki
dopełniaczasenterunkuasenterunków
celownikasenterunkowiasenterunkom
biernikasenterunekasenterunki
narzędnikasenterunkiemasenterunkami
miejscownikasenterunkuasenterunkach
wołaczasenterunkuasenterunki
przykłady:
(1.1) — I gdzież uciekłeś? — Wprost do Przemyśla na plac asenterunku. Zaciągnąłem się do wojska. — I służyłeś? — Całe cztery lata[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) branka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) niem. Assentierung[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Władysław Migdał, Łukasz Migdał, Słownictwo gwarowe w hodowli zwierząt, „Wiadomości Zootechniczne”, r. XLVI, nr 3/2008, s. 53.
  2. ↑ Walery Łoziński, Zaklęty dwór, Władysław Dyniewicz, Chicago 1885.
  3. ↑ Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 27.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=asenterunek&oldid=7512621”