apasz

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

apasz (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈa.paʃ], AS[a.paš]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przest. ktoś należący do przestępczego półświatka[1], w szczególności paryskiego[2]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Syn ulicy przeklęty, apasz zbój, który od najmłodszych lat postrach siał, rabował, kradł, w urocze sidła pięknej ulicznicy wpadł.[4]
(1.1) Apaszem Stasiek był; w krąg znały go ulice
W spelunkach, tam gdzie podłe życie wre.
Kochanką jego była zwykła ulicznica,
Co gdzieś na rogu sprzedaje ciało swe.
[5]
składnia:
kolokacje:
(1.1) być / stać się apaszem
synonimy:
(1.1) przestępca, rabuś, zbir, łotr, bandzior, oprych, łotrzyk, rzezimieszek, bandyta, zbój, baciar, ulicznik, gangster, mafiozo, chuligan
antonimy:
(1.1) domator, mieszczanin
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. apaszka ż, Apacz m
przym. apaszowski[1], apaszowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. apachewłóczęga, złoczyńca nocny; od nazwy indiańskiego plemienia Apaczów[2]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: przestępca
źródła:
  1. 1,0 1,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „apasz” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1 Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „apasz” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  4. Andrzej Włast Apasz
  5. Stanisław Grzesiuk Apaszem Stasiek był