anförande

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

anförande (język szwedzki)[edytuj]

wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) dowództwo, dowodzenie, kierownictwo[1]
(1.2) przemówienie, mowa, wystąpienie[2][1]
(1.3) przytoczenie, podanie[1]
odmiana:
(1.1-3) ett anförande, anförandet, anföranden, anförandena
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. anföra
rzecz. anförare, anförarskap
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 25.
  2. ↑ Lexin, Språkrådets lexikon, Institutet för språk och folkminnen
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=anförande&oldid=6519773”