trójca

trójca (język polski)

trójca (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈtrujʦ̑a], AS: [trui ̯ca]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) trzy osoby

(1.2) rzecz, byt o troistej naturze

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	trójca	trójce
dopełniacz	trójcy	trójc
celownik	trójcy	trójcom
biernik	trójcę	trójce
narzędnik	trójcą	trójcami
miejscownik	trójcy	trójcach
wołacz	trójco	trójce

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) trójca wieszczów • Trójca Kapitolińska

(1.2) Trójca Święta

synonimy:

(1.1) trójka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. trzy n, trojaczki nmos, trójka ż, trója ż, trójeczka ż, potrajanie n, trojenie n, trojaczek m, trójnik m, trójniak m, troistość ż, triada ż

czas. potrajać ndk., potroić dk., troić ndk.

licz. trzy, trzeci

przym. trójkowy, troisty

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.2) zobacz też: jedność • dwójnia • trójca • czwórnia

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) trinity; (1.2) trinity
• esperanto: (1.1) triunuo; (1.2) triunuo, Trinitato
• kazachski: (1.1) үштік; (1.2) үшбірлік

źródła: