congiuntiva

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

congiuntiva (język włoski)[edytuj]

wymowa:
IPA/kon.ʤun.ˈti.va/
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) anat. spojówka

przymiotnik, forma fleksyjna

(2.1) ż lp od: congiuntivo
odmiana:
(1.1) lp congiuntiva; lm congiuntive
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. congiungimento, congiunta ż, congiuntivite ż, congiuntivo m, congiunto m, congiuntura ż, congiunzione ż
czas. congiungere, congiungersi
przym. congiuntivale, congiuntivo, congiunto, congiunturale
przysł. congiuntamente
związki frazeologiczne:
etymologia:
forma żeńska od wł. congiuntivo + -a
uwagi:
źródła: