Indeks:Polski - Regionalizmy krakowskie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Dopracować
Linia 1: Linia 1:
{{dopracować|Nazwa strony zapowiada '''Regionalizmy krakowskie''', czyli wyrazy używane w języku warstw wykształconych, charakterystyczne dla Krakowa i okolic, natomiast pierwszy akapit mówi o '''gwarze krakowskiej''', a więc o wyrażeniach, które w języku standardowym nie są akceptowane. Natomiast lista zwiera i jedno (np. [[bańka]], [[sznycel]]), i drugie (np. [[bojtlok]], [[dziołcha]]), i wyrazy ogólnopolskie, choć potoczne (np. [[auto]], [[baba]]), i wreszcie ogólnopolskie wyrazy standardowe (np. [[chochla]], [[dźwigać]]).}}
__NOTOC__
__NOTOC__
'''Gwara krakowska''' to słownictwo charakterystyczne dla mieszkańców Krakowa i okolic (część dialektu małopolskiego). Wiele z podanych słów i wyrażeń spotyka się na Podhalu oraz na Podkarpaciu.
'''Gwara krakowska''' to słownictwo charakterystyczne dla mieszkańców Krakowa i okolic (część dialektu małopolskiego). Wiele z podanych słów i wyrażeń spotyka się na Podhalu oraz na Podkarpaciu.

Wersja z 16:59, 5 sie 2014

Gwara krakowska to słownictwo charakterystyczne dla mieszkańców Krakowa i okolic (część dialektu małopolskiego). Wiele z podanych słów i wyrażeń spotyka się na Podhalu oraz na Podkarpaciu.

A

    (do góry strony)

B

  • baciar – łobuz
  • baba1. kobieta; 2. straganiarka
  • badyl – wyschnięta, gruba łodyga lub gruby patyk
  • ba(e)jok – mitoman, pleciuga
  • bajoro – błoto, kałuża
  • bojtlok – człowiek opowiadający zmyślone historie
  • balaski – sztachety, drewniane deski w płocie
  • bania – głowa
  • bandzioch – brzuch
  • baniak – kanister
  • bańka – bombka (na choinkę)
  • bebechy – narządy wewnętrzne
  • bitki – kotlety z wołowiny
  • bitnik – ten, który lubi się bić
  • blichówka – metalowa packa do nakładania tynku
  • bławatek – chaber
  • boisko – centralna część stodoły, plac
  • bojcora – plotkara
  • bojcoz - plotkarz, człowiek z bujną wyobraźnią
  • bojcyć – plotkować
  • bojka – plotka
  • bonk – trzmiel
  • borg – kredyt
  • bormaszynka – wiertarka
  • brechtać – śmiać się
  • brusznica – borówka (czerwona)
  • bucwulg. męski narząd rozrodczy, używane jako pejoratywne określenie kogoś złośliwego, nieprzyjemnego
  • buchnąć – ukraść
  • (ja) był/(my) byli – ja byłem/my byliśmy (używanie czasownika być w formie trzecioosobowej do pierwszej osoby)
  • bzdyczyć się – gniewać się

    (do góry strony)

C

    (do góry strony)

Ć

  • ćmić – opowiadać bzdury lub palić papierosy
  • ćmok – nieokrzesany typ

    (do góry strony)

D

  • despecić – robić na złość, psocić
  • deszczułka – mała, cienka deska
  • dinks – synonim wihajster
  • do cna – całkowicie, zupełnie, do końca
  • dożarty – niegrzeczny, urwis, kłótliwy, złośliwy
  • drobić – kruszyć
  • drożdżówka – niemal każdy rodzaj słodkich bułeczek, przeważnie z dodatkiem owoców, maku, czekolady lub słodkiego sera
  • druszlakdurszlak
  • drypcić – niecierpliwić się, drobić kroki
  • drzewo - drewno
  • ducka – koszyk; w ducke – dużo
  • dupcyć – spółkować, uprawiać seks, także ogólnego zastosowania: Chyba cię podupcyło
  • dwór – budynek, w którym mieszkała szlachta, grupa ludzi wokół księcia/króla
  • dychnąć – odpocząć
  • dziamdziać – jeść powoli
  • dziopa, dziołcha – dziewczyna
  • dzieliwór – taksówkarz
  • drzyć – krzyczeć
  • dzyndzel – coś wystającego, np. drobny uchwyt, przedmiot jak tasiemka czy guzik
  • dźwigać - podnosić

    (do góry strony)

F

  • fangla – narzędzie murarskie, czerpak
  • farfocel - fus
  • ferszalung, ferszalunek – kombinezon, ubranie robocze
  • fiakra – dorożka
  • fiakier – dorożkarz
  • flaszka – butelka wódki (częściej niż w innych regionach)
  • flizy – kafelki, glazura
  • fliziarz – glazurnik
  • folga – odwilż, popuszczanie
  • forajbka – wkręt do drewna z wygiętym i rozpłaszczonym końcem służący do wkręcania i mocowania różnych elementów, np. zamykania drzwi lub okien
  • forykować1. narzekać (od zwierząt porykujących w oborze, regionalizm z okolic Bronowic lub od niem. vorrücken – wyskakiwać do przodu); 2. podnieść głos, krzyczeć na kogoś
  • franca – złośnica, cholera
  • fuceć – sapać
  • funt – 0,5 kg przy zakupach (zanikające)

    (do góry strony)

G

    (do góry strony)

H

    (do góry strony)

I

    (do góry strony)

J

    (do góry strony)

K

    (do góry strony)

L

  • laubzega – brzeszczot, piłka do drewna, metalu
  • lepiec – plaster opatrunkowy, opatrunek
  • litra – litr
  • lyź – iść

    (do góry strony)

Ł

    (do góry strony)

M

  • maciupinka – odrobina
  • majzel – przecinak
  • makutra – miska do ucierania ciasta, masy
  • malta – wapienna zaprawa tynkarska lub murarska
  • masa - bateria,ogniwo galwaniczne
  • manel – drobiazg, rzecz
  • maniurka – dziewczyna przesadnie dbająca o swój wygląd (tipsy, opalenizna), a także odznaczająca się specyficznym zachowaniem
  • maścić – polewać tłuszczem
  • mazgaj – płaczek, mięczak
  • metrmiara wagi: 100 kilogramów
  • miednica – duża misa
  • mikrus – ktoś mały, niski, np. dziecko
  • mitręga – strata czasu
  • miska – twarz
  • mroziaste – coś w drobne wzorki (np. tkanina, tapeta ściana w pokoju)
  • myjka – ścierka

N

  • nachtkastlik - stolik nocny
  • nadać się – przydać się
  • nafutrowany – najedzony
  • najsampierw – nasamprzód
  • nakastlik – szafka nocna
  • -nokońcówka dodawana do czasowników stosowana w podobny sposób do partykuły wzmacniającej „–że”, a także w prośbach mniej grzecznościowych (pomiędzy znajomymi), np. skoczno mi po obwarzanka
  • na miasto – do miasta
  • na nogach – pieszo
  • na śtorc – pionowo, na stojąco, wyprężony

    (do góry strony)

O

    (do góry strony)

P

    (do góry strony)

R

    (do góry strony)

S

    (do góry strony)

Ś

    (do góry strony)

T

  • tajać – mięknąć, rozpuszczać się
  • tamoj – tam
  • tarasić – przygnieść, deptać
  • terakota – płytki na podłogę (wszelkie, niekoniecznie terakotowe)
  • targać – drzeć na strzępy, ale również nosić coś ciężkiego
  • tłuk – niedorozwinięty, niemrawy
  • toaletka – papier toaletowy
  • troszku – trochę
  • tragac, tragacz – wózek z jednym kołem, odmiana taczki
  • tuman – ktoś niezbyt mądry[1]
  • turlać – toczyć
  • tyrpać – szarpać

    (do góry strony)

W

    (do góry strony)

Z

    (do góry strony)

Ź

    (do góry strony)

Ż

  • -że – obficie stosowana końcówka trybu rozkazującego: chodźże, dajże [= daj], weźże się [wym. „weże sie” lub „wejże sie”, = odejdź, przestań]
  • – jak wyżej dla lm: chodźcież, dajcież, weźcież się
  • -żem – końcówka stosowana przy opowiadaniu rzeczy które się działy w przeszłości: "jakżem, wziołżem" [wym. "jagżem"]
  • żerdka – długi cienki drąg lub tyczka

    (do góry strony)

Nazwy miejscowe[3]

    (do góry strony)

Przypisy

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Kazimierz Ożóg, Ustna odmiana języka ogólnego, w: Encyklopedia kultury polskiej XX wieku, t. 2, pod red. J. Bartmińskiego, Wrocław 1993, s. 89.
  2. 2,0 2,1 2,2 Andrzej Markowski, Jak dobrze mówić i pisać po polsku, Warszawa 2000.
  3. Krakoskom godkom

Zobacz też