Indeks:Polski - Regionalizmy krakowskie: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
Dopracować |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{dopracować|Nazwa strony zapowiada '''Regionalizmy krakowskie''', czyli wyrazy używane w języku warstw wykształconych, charakterystyczne dla Krakowa i okolic, natomiast pierwszy akapit mówi o '''gwarze krakowskiej''', a więc o wyrażeniach, które w języku standardowym nie są akceptowane. Natomiast lista zwiera i jedno (np. [[bańka]], [[sznycel]]), i drugie (np. [[bojtlok]], [[dziołcha]]), i wyrazy ogólnopolskie, choć potoczne (np. [[auto]], [[baba]]), i wreszcie ogólnopolskie wyrazy standardowe (np. [[chochla]], [[dźwigać]]).}} |
|||
__NOTOC__ |
__NOTOC__ |
||
'''Gwara krakowska''' to słownictwo charakterystyczne dla mieszkańców Krakowa i okolic (część dialektu małopolskiego). Wiele z podanych słów i wyrażeń spotyka się na Podhalu oraz na Podkarpaciu. |
'''Gwara krakowska''' to słownictwo charakterystyczne dla mieszkańców Krakowa i okolic (część dialektu małopolskiego). Wiele z podanych słów i wyrażeń spotyka się na Podhalu oraz na Podkarpaciu. |
Wersja z 16:59, 5 sie 2014
To hasło wymaga dopracowania
Należy w nim poprawić: Nazwa strony zapowiada Regionalizmy krakowskie, czyli wyrazy używane w języku warstw wykształconych, charakterystyczne dla Krakowa i okolic, natomiast pierwszy akapit mówi o gwarze krakowskiej, a więc o wyrażeniach, które w języku standardowym nie są akceptowane. Natomiast lista zwiera i jedno (np. bańka, sznycel), i drugie (np. bojtlok, dziołcha), i wyrazy ogólnopolskie, choć potoczne (np. auto, baba), i wreszcie ogólnopolskie wyrazy standardowe (np. chochla, dźwigać). Wszystkie hasła muszą używać odpowiedniego szablonu i być napisane w uporządkowany i zrozumiały sposób. |
Gwara krakowska to słownictwo charakterystyczne dla mieszkańców Krakowa i okolic (część dialektu małopolskiego). Wiele z podanych słów i wyrażeń spotyka się na Podhalu oraz na Podkarpaciu.
A
- abo – albo
- ady – przecież
- agar – chuligan
- akac – akacja
- akurant – 1. na pewno nie; 2. właśnie wtedy
- akuratnie – porządnie np. coś zrobić
- alem – skrót: ale jestem
- ancel – więzienie
- ancykrys – piekielnik
- ancymon – urwis
- andrus – łobuziak, psotnik
- auto - samochód
B
- baciar – łobuz
- baba – 1. kobieta; 2. straganiarka
- badyl – wyschnięta, gruba łodyga lub gruby patyk
- ba(e)jok – mitoman, pleciuga
- bajoro – błoto, kałuża
- bojtlok – człowiek opowiadający zmyślone historie
- balaski – sztachety, drewniane deski w płocie
- bania – głowa
- bandzioch – brzuch
- baniak – kanister
- bańka – bombka (na choinkę)
- bebechy – narządy wewnętrzne
- bitki – kotlety z wołowiny
- bitnik – ten, który lubi się bić
- blichówka – metalowa packa do nakładania tynku
- bławatek – chaber
- boisko – centralna część stodoły, plac
- bojcora – plotkara
- bojcoz - plotkarz, człowiek z bujną wyobraźnią
- bojcyć – plotkować
- bojka – plotka
- bonk – trzmiel
- borg – kredyt
- bormaszynka – wiertarka
- brechtać – śmiać się
- brusznica – borówka (czerwona)
- buc – wulg. męski narząd rozrodczy, używane jako pejoratywne określenie kogoś złośliwego, nieprzyjemnego
- buchnąć – ukraść
- (ja) był/(my) byli – ja byłem/my byliśmy (używanie czasownika być w formie trzecioosobowej do pierwszej osoby)
- bzdyczyć się – gniewać się
C
- chała – dziadostwo, byle co
- chałat – fartuch
- chaśiok- kosz/zsyp w bloku
- cherlok – chorowity, słabawy
- chichrać sie – śmiać się
- chlapa – na ulicach rozmoknięty śnieg pomieszany z błotem w trakcie odwilży
- chlasnąć – uderzyć
- chmurać się – chmurzyć się
- chochla, chochelka – łyżka wazowa
- choć(dź)jaki – 1. przeróżny, różnorodny; 2. byle jaki
- chodzić do figury – chodzić bez płaszcza
- cholewa – gumiak
- chorknąć – wypluć flegmę
- chrobak – robak
- chrust – faworki
- chytać – chwytać
- cieć – ochroniarz, odźwierny, osoba wpuszczająca osoby i samochody na posesję, najczęściej na teren firmowy
- ciućmok- niedorajda
- ciul – męski narząd płciowy
- ciumrok – niedołęga
- ciupać – rąbać siekierą
- ciupaga – siekiera, ciupaga góralska
- cliwić – łaskotać
- cof sie! – usuń się
- cudować – wydziwiać
- cug – ciąg w piecu do komina
- cumel, cumelek – smoczek
- cupkać – zostawić mokre ślady stóp bądź obuwia na podłodze
- cwaniaczki – buty od garnituru
- cwibak – keks
- cycać – ssać
- cyferblat – tarcza zegara (zegarka), telefonu (od niem. Zifferblatt)
- cyganić – kłamać
- cygar – papieros
- cyrkulatka – stołowa piła tarczowa
- cysorz - cesarz; domyślnie o Franciszku Józefie
- cysorzok - Galicjak
- cz – powszechna i konsekwentna wymowa grupy „trz”: Pociąg do Czebini odjedzie z peronu czeciego o pietnastej czydzieści czy.
- czernica – jeżyna
- czoska – cienki kawałek, odprysk drewna
- czupek – niewielkie naczynie
Ć
D
- despecić – robić na złość, psocić
- deszczułka – mała, cienka deska
- dinks – synonim wihajster
- do cna – całkowicie, zupełnie, do końca
- dożarty – niegrzeczny, urwis, kłótliwy, złośliwy
- drobić – kruszyć
- drożdżówka – niemal każdy rodzaj słodkich bułeczek, przeważnie z dodatkiem owoców, maku, czekolady lub słodkiego sera
- druszlak – durszlak
- drypcić – niecierpliwić się, drobić kroki
- drzewo - drewno
- ducka – koszyk; w ducke – dużo
- dupcyć – spółkować, uprawiać seks, także ogólnego zastosowania: Chyba cię podupcyło
- dwór – budynek, w którym mieszkała szlachta, grupa ludzi wokół księcia/króla
- dychnąć – odpocząć
- dziamdziać – jeść powoli
- dziopa, dziołcha – dziewczyna
- dzieliwór – taksówkarz
- drzyć – krzyczeć
- dzyndzel – coś wystającego, np. drobny uchwyt, przedmiot jak tasiemka czy guzik
- dźwigać - podnosić
F
- fangla – narzędzie murarskie, czerpak
- farfocel - fus
- ferszalung, ferszalunek – kombinezon, ubranie robocze
- fiakra – dorożka
- fiakier – dorożkarz
- flaszka – butelka wódki (częściej niż w innych regionach)
- flizy – kafelki, glazura
- fliziarz – glazurnik
- folga – odwilż, popuszczanie
- forajbka – wkręt do drewna z wygiętym i rozpłaszczonym końcem służący do wkręcania i mocowania różnych elementów, np. zamykania drzwi lub okien
- forykować – 1. narzekać (od zwierząt porykujących w oborze, regionalizm z okolic Bronowic lub od niem. vorrücken – wyskakiwać do przodu); 2. podnieść głos, krzyczeć na kogoś
- franca – złośnica, cholera
- fuceć – sapać
- funt – 0,5 kg przy zakupach (zanikające)
G
- gadzina (gada) – zwierzęta w gospodarstwie rolnym, np. kury, świnie, krowy
- gajda – człowiek niezgrabny, ociężały
- garniak – garnitur
- gozda - góral
- gdziesik – gdzieś
- giry – nogi
- git – jest dobrze, super
- glanc – błysk
- glizda – dżdżownica
- głowizna – salceson
- gmyrać – grzebać
- gnojówka – płynna część obornika
- goronc – upał
- gościniec – droga (zwykle asfaltowa)
- grajdo(a)ć się – nie móc się wybrać
- groch – fasola, groch (groch dzieli się na groch i fasolę)
- gryfny – ładny
- grysik – kasza manna
- grzbiet – prostak–osiłek
- grzebyk – grzebień
- gumofilce, gumjoki – buty na deszcz
- guptok – głupek (pozytywnie nacechowane)
- guzdrać się – robić coś powoli
- gwarzyć – mówić, rozmawiać
H
- habina (habaź, haberdź) – cienka gałązka, kijek
- hadra – kłótliwa baba
- haj – tam
- hajcować – palić
- halba – pół litra piwa, także kufel półlitrowy
- hamrać – sprzeczać się
- haratać – niszczyć
- harnasić się – tłuc się
- harować, harowanie – niszczenie powierzchni poprzez drapanie jej ostrym przedmiotem
- haś – kruszywo, żużel
- haw – tu
- hobie – chwasty, krzaki, chaszcze
- hulacka – zabawa
- huncwot – łobuz
I
- idźże, weźże (wym. także: idze, wejże) – daj spokój, nie gadaj głupot itp.
- inaksy – inaczej
- ino – tylko, lecz
- inną razą – innym razem
- iść na bliższe – iść na skróty
- iść na nogach – iść piechotą
- iść z buta – iść piechotą
J
- jadzić się – jątrzyć się (o ranie)
- jama – dół
- japa – buzia (z odcieniem pogardliwym)
- jarzyć – rozumieć
- jarzyna – włoszczyzna
- jojcyć, jójcyć – narzekać
K
- kaciała – fajtłapa
- kaflarz – zdun[1]
- kaj - gdzie
- kajsik – gdzieś
- kajzerka – rodzaj bułki z charakterystycznym pięcioramiennym nacięciem (według podania pieczywo takie miał jadać na śniadanie Cesarz)
- kantar – uzda dla bydła
- kapa – narzuta na łóżko
- kapka – kropla, odrobina
- kapuza – kaptur
- karnąć się – przejechać się
- karta (np. tramwajowa) – bilet okresowy
- kartofel, kartofyl - ziemniak
- kaszkiet – czapka z daszkiem
- kazywać – kazać
- kedy – kiedy
- kery - kiedy (w Chrzanowie, Krzeszowicach)
- kidać – brudzić
- kiejsik – kiedyś
- kiepałka – popielniczka
- kiernoz – obraźliwie o mężczyźnie
- kiszka – kaszanka
- kapusta kiszona – kwaszona kapusta
- kiszone ogórki – kwaszone ogórki
- klajstrować – lepić, kleić
- klamoty – duże niepotrzebne, przeszkadzające przedmioty
- klarnet (bosy) – umiarkowanie obraźliwe określenie ogólnego zastosowania
- knysać – mieszać
- Kobierzyn – dom wariatów, od nazwy części Krakowa, gdzie znajduje się zakład psychiatryczny
- kocmołuch – brudas
- kociorze – świadkowie Jehowy
- kolucho – kolczyk w kształcie kółka, mniejszy to koluszko
- konic – koniczyna
- korci mnie – mam ochotę
- korpiel – brukiew
- krachla – butelka z zamknięciem pałąkowym (piwo, oranżada)
- kraj – brzeg
- krawatka – krawat
- krawaciarz – warszawianin
- kremówka – napoleonka
- krucafuks – przekleństwo w rodzaju: cholera lub kurde
- kufajka – kapota
- kumora – komora, rodzaj spiżarni
- kurdupel – człowiek niskiego wzrostu
- kuknąć – podglądać
- kuśtygać – kuleć
- kutas – pompon
- ku – do; np. Ku domowi. → Do domu.
- kurczę – kurczak
- kuzyn – brat cioteczny
- kyj – dokąd, gdzie, np. Kyj idziesz? Kyj pódzies jok leje?!
L
- laubzega – brzeszczot, piłka do drewna, metalu
- lepiec – plaster opatrunkowy, opatrunek
- litra – litr
- lyź – iść
Ł
M
- maciupinka – odrobina
- majzel – przecinak
- makutra – miska do ucierania ciasta, masy
- malta – wapienna zaprawa tynkarska lub murarska
- masa - bateria,ogniwo galwaniczne
- manel – drobiazg, rzecz
- maniurka – dziewczyna przesadnie dbająca o swój wygląd (tipsy, opalenizna), a także odznaczająca się specyficznym zachowaniem
- maścić – polewać tłuszczem
- mazgaj – płaczek, mięczak
- metr – miara wagi: 100 kilogramów
- miednica – duża misa
- mikrus – ktoś mały, niski, np. dziecko
- mitręga – strata czasu
- miska – twarz
- mroziaste – coś w drobne wzorki (np. tkanina, tapeta ściana w pokoju)
- myjka – ścierka
N
- nachtkastlik - stolik nocny
- nadać się – przydać się
- nafutrowany – najedzony
- najsampierw – nasamprzód
- nakastlik – szafka nocna
- -no – końcówka dodawana do czasowników stosowana w podobny sposób do partykuły wzmacniającej „–że”, a także w prośbach mniej grzecznościowych (pomiędzy znajomymi), np. skoczno mi po obwarzanka
- na miasto – do miasta
- na nogach – pieszo
- na śtorc – pionowo, na stojąco, wyprężony
O
- obuć – założyć buty
- obwarzanek – nazwa wyrobu piekarniczego, charakterystycznego dla okręgu krakowskiego
- odsapnąć – odpocząć
- oglądnąć – obejrzeć
- oharować – zadrapać, zarysować
- omasta – polewa z tłuszczu
- osełka – ostrzałka do kosy
- osiedle – podwórze
- oskrobiny – łupiny z ziemniaków
- ostrężnica – jeżyna
- ostrężyna – jeżyna
- otwarli – otworzyli
P
- pacan – głupiec
- paniusia – dama
- pantofel – kapeć
- parasolka – parasol
- paryja – strumyk płynący w wyżłobionym przez wodę zagłębieniu, wąwóz
- patrzałem itp. – patrzyłem itp.
- pawąz – długa żerdź do przytrzymywania siana i snopów zboża na wozie drabiniastym
- pereuka – perewka
- pęcak – pęczak (kasza)
- pisak – flamaster
- pisiate – w czerwono-żółte prążki, np jabłka
- piszinger – tort Pischingera, warstwy andruta (wafla) posmarowane słodką masą np. kakaową
- pitolić – mówić rzeczy niedorzeczne
- pjyrwy – najpierw
- platfus – płaskostopie
- plewić – pielić
- plucha – słota
- pluskiewka – pinezka
- płachta – duży płat grubego materiału służący do przenoszenia czegoś
- pole – teren poza budynkiem, zewnętrze, także określenie roli; wyjdźże na pole, jak jest na polu? [= jaka jest pogoda?], idę w pole (uprawiać rolę) itd.
- na pole – na dwór[2]
- pomóż – postać bezokolicznika czas. „pomóc”: Chodźże, musimy mu pomóż
- popiołka – popielniczka
- podomka – damskie długie okrycie do chodzenia po domu
- pomału – wolno
- pomagier – pomocnik
- powrósło – sznurek
- pół litry – półlitrowa butelka wódki
- prasnąć – rzucić się na ziemię, uderzyć
- prosię – prosiak
- przeglądnąć[2]
- prześcienie – podwórze
- przykrzyć się – nudzić się
- przylepiec – plaster opatrunkowy
- ptyś – ekler
- puc – tynk ścienny
- pularys, pularysek – portfel
R
- raić – swatać
- rajbetka – paca do zacierania tynku
- rajfura – gaduła, papla
- rajtki – rajtuzy, rajstopy
- rak – smarkacz
- ramka, raczka, raszka – paczka papierosów
- raszpla – 1. pilnik do drewna; 2. pot. teściowa, stara kobieta
- rampa kolejowa – szlaban kolejowy
- raźno – szybko
- rejbel – psotnik, urwis
- rejwach – szum, rozgardiasz
- rodzynek – rodzynka
- rozmaity – różny
- rozparędzić się – rozpędzić się
- róść – rosnąć
- rychtować – przygotowywać
- rypać – burzyć, skuwać, tłuc, ale również wulgarnie – pieprzyć
S
- sagan – czajnik[1], np. Wejże postaw sagan na gazie → Włącz kuchenkę i zagotuj wodę w czajniku.
- sakramencko – niesamowicie
- sąsiek – skrzynia drewniana na zboże, też przegroda w stodole
- se – sobie (stosowane z większą częstotliwością niż w jęz. ogólnopolskim, np. weź se – weź, zjedz se – zjedz, dej se siana – daj spokój, zrezygnuj)
- serowiec – sernik
- siadnąć – usiąść
- siec – kosić, żąć
- sietniok – prostak, prymityw (od siec – ścinać zboże sierpem)
- siyń – przedpokój
- skiauceć – skowyczeć, skomleć
- skiepka – popielniczka
- skrobać – obierać
- skwarki – wytopiona słonina
- skwirceć – wydawać trzeszczący odgłos
- smaki – ochota na picie alkoholu, ale też mieć apetyt
- spaślok – gruby, tłusty
- spaźniać się – spóźniać się
- spindrać się – wspinać się
- społka – popielniczka
- spoziyrać – spoglądać
- spyrka – skwarka, słonina
- stopki – bezpieczniki[1]
- strachać się – bać się
- strugaczka, podstrugaczka – temperówka
- stynchnonć – sklęsnąć
- sty – patrz
- swarzyć się – kłócić się
- szabaśnik – piekarnik[1]
- szaflik – miska, miednica
- szarlotka – jabłecznik
- szczęp – gówniarz, np. Ty szczępie. → Ty gówniarzu.
- szczypica – skorek
- szkut – brzdąc
- szlaban – ława do spania
- szlałf – wąż ogrodowy
- szlug – papieros
- szlafrok – płaszcz kąpielowy
- szlic – rozcięcie, rozporek
- sznurówka – sznurowadło
- sznycel – kotlet mielony[1]
- sztreka – nasyp kolejowy
- sztuka – dziewczyna (np. niezła sztuka)
- szturać – przepychać
Ś
- ściorać – zbrudzić
- ślamazora – flegmatyk, niezguła
- ślichta, szlichta – zaprawa tynkarska
- ślizgawica – gołoledź
- śrubstak – imadło
- śpej – coś małego, co się pląta po kątach
- śpik – katar z nosa, ale również młokos
- śturać – przepychać
- śtychówka – szpadel
- świynconka – wielkanocny żurek z kiełbasą, chrzanem i jajkiem na serwatce
T
- tajać – mięknąć, rozpuszczać się
- tamoj – tam
- tarasić – przygnieść, deptać
- terakota – płytki na podłogę (wszelkie, niekoniecznie terakotowe)
- targać – drzeć na strzępy, ale również nosić coś ciężkiego
- tłuk – niedorozwinięty, niemrawy
- toaletka – papier toaletowy
- troszku – trochę
- tragac, tragacz – wózek z jednym kołem, odmiana taczki
- tuman – ktoś niezbyt mądry[1]
- turlać – toczyć
- tyrpać – szarpać
W
- w cas – wcześnie
- wadzić się – kłócić się
- wajcha – dźwignia, rączka
- wafel – sługus
- warstat – warsztat; stół z narzędziami
- wartać – być wartym
- warzyć – gotować
- wasserwaga – poziomica (czasem skracane do "waga")
- wek, rzad. weka – słoik na przetwory ze szklaną pokrywką i gumową uszczelką uszczelniany na gorąco
- weka – bułka paryska
- wertepy – nierówna powierzchnia
- weź! – np. weź przestań!
- winkiel – róg ulicy
- wihajster – określenie narzędzia lub przedmiotu, którego nazwy w danym momencie się zapomniało, np. podajże ten wihajster (z niem. "Wie heißt der?" – "Jak się to nazywa?").
- włanczać / wyłanczać – włączać / wyłączać (litery „an” wymawiane jako jedna samogłoska nosowa)
- wnetki – niedługo
- wpyte – w porządku
- wrazić – wsadzać, wkładać
- w te i wewte – tam i z powrotem
- wychodne – wolne, np. Mam wychodne. → Mam wolne.
- wydawać się – o kobiecie: wychodzić za mąż
- wypucowony – czysty, pobity
- wystroić się – ładnie się ubrać
- wyścigać – wygnać
- wyścigować się – ścigać się
Z
- za frajer – za darmo
- zaglądnąć[2]
- zagłówek – poduszka
- zamek – suwak
- zapaska – fartuch
- zapuszczony – zaniedbany
- zastrugaczka – temperówka
- zaświecić – zapalić gaz na kuchence
- zawrzeć – zamknąć drzwi bez zamka
- zbywać się – spierać się, sprzeciwiać się
- zdupcaj – idź sobie, spadaj
- zezuć – zdjąć buty
- zeźlić się – stać się zły
- ziąb – chłód
- ziorać – 1. zaglądać; 2. mówić, co może się stać złego i byśmy tego nie chcieli, np. Pociąg sie wykolei. Przestań ziorać!
- z kraja – na krawędzi, np. przestaw to, niech nie stoi tak z kraja
- złotówa – taksówkarz
- zmierzły – upierdliwy, nieznośny
- zopaska – część ubioru zakładana na spódnicę
- zygać – drażnić, szczypać, wskazywać
Ź
- źróbek – źrebię
Ż
- -że – obficie stosowana końcówka trybu rozkazującego: chodźże, dajże [= daj], weźże się [wym. „weże sie” lub „wejże sie”, = odejdź, przestań]
- -ż – jak wyżej dla lm: chodźcież, dajcież, weźcież się
- -żem – końcówka stosowana przy opowiadaniu rzeczy które się działy w przeszłości: "jakżem, wziołżem" [wym. "jagżem"]
- żerdka – długi cienki drąg lub tyczka
Nazwy miejscowe[3]
- Brunowicy (czynś Krakowii) - Bronowice (część Krakowa)
- Chszonów - Chrzanów
- Czybionio - Trzebinia
- Katowicy - Katowice
- Krakowia - Kraków
- Uolwyrnio - Alwernia
- Uoświncim - Oświęcim