Samarytanin

Samarytanin (język polski)

grupa Samarytan (1.2)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) etn. bibl. mieszkaniec starożytnej Samarii

(1.2) etn. rel. członek małej semickiej grupy etniczno-religijnej żyjącej w Izraelu i Autonomii Palestyńskiej i wyznającej samarytanizm, potomek mieszkańców starożytnej Samarii oraz imigrantów z Mezopotamii; zob. też Samarytanie w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Samarytanin	Samarytanie
dopełniacz	Samarytanina	Samarytan
celownik	Samarytaninowi	Samarytanom
biernik	Samarytanina	Samarytan
narzędnik	Samarytaninem	Samarytanami
miejscownik	Samarytaninie	Samarytanach
wołacz	Samarytaninie	Samarytanie

przykłady:

(1.1) W liście do mnichów i archimandrytów Jerozolimy cesarz Marcjan obiecał śledztwo w sprawie czynów, których mieli się dopuścić Samarytanie przeciwko chrześcijanom, w tym plądrowania kościołów i majątków chrześcijan, a także zabójstw.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) Azjata

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Samaria ż, samarytanin m, samarytanka ż, samarytanizm m

forma żeńska Samarytanka ż

przym. samarytański

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. Samaria + -ytanin < łac. Samaria < gr. Σαμάρεια < hebr. שומרון

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) Samaritan
• arabski: (1.1) سامري m; (1.2) سامري m
• hiszpański: (1.1) samaritano m; (1.2) samaritano m
• niemiecki: (1.1) Samaritaner m; (1.2) Samaritaner m
• nowogrecki: (1.1) Σαμαρείτης m
• rosyjski: (1.1) самаритянин m
• ukraiński: (1.1) самаритянин m, самарянин m
• włoski: (1.1) samaritano m; (1.2) samaritano m

źródła: