Sakralsprache

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

Sakralsprache (język niemiecki)[edytuj]

wymowa:
lp IPA[zaˈkʁaːlˌʃpʁaːxə]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) jęz. rel. język sakralny
odmiana:
(1.1)[1]
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) Kirchensprache, Sprachvarietät, Sprache
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) Terminy Sakralsprache i Liturgiesprache są przeważnie używane synonimicznie. Według niektórych źródeł Sakralsprachen to ogólne określenie na języki używane w kontekście religijnym, które dały początek językom literackim, a Liturgiesprachen to języki używane podczas nabożeństw i innych obrządków religijnych.[2][3]
(1.1) por. Kirchensprache • Kultsprache • Liturgiesprache • Missionssprache • Ritualsprache • Sakralsprache
(1.1) zobacz też: Indeks: Niemiecki - Odmiany języka
źródła: