Reut

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

Reut (język polski)[edytuj]

Reut (1.1) (opisany jako Răut)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) geogr. rzeka w środkowej Mołdawii, prawy dopływ Dniestru[1][2]; zob. też Reut (rzeka) w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Sieć rzeczna jest dobrze rozwinięta, a główne rzeki to Dniestr z dopływami: Reut, Ikiel, Botna i Byk oraz Prut, należące do zlewiska Morza Czarnego[3].
składnia:
kolokacje:
(1.1) źródło / bieg / koryto / (prawy / lewy) dopływ / ramię / dorzecze / dolina / wody / nurt / płycizna / zakręt / zakole / brzeg / dno / odnoga / ujście / głębokość / szerokość Reutu • nad Reutem • Reut wypływa / płynie / wije się / meandruje / kieruje się / niesie wody / przybiera / wylewa / zatapia / opada / nawadnia / odwadnia / wysycha / przepływa / opływa / dopływa / wpływana prawym / na lewym brzegu / u źródeł / u ujścia Reutu • pływać / płynąć Reutem
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. reucki
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Reut” w: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksz. Warszawa, 1888.
  3. Wiesław Maik (red.) „Europa”, t. 1, Wydawnictwo Kurpisz, Poznań 1999, s. 140, ISBN 8386600993