Pentateuch

Pentateuch (język polski)

Pentateuch (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) rel. zbiór pięciu świętych ksiąg judaizmu składających się na Torę

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Pentateuch
dopełniacz	Pentateuchu
celownik	Pentateuchowi
biernik	Pentateuch
narzędnik	Pentateuchem
miejscownik	Pentateuchu
wołacz	Pentateuchu

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) Pięcioksiąg, Tora

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) gr. Πεντάτευχος < gr. πέντε + τεῦχος → pięć + księga (zwój)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Pentateuch
• fiński: (1.1) pentateukki
• hiszpański: (1.1) Pentateuco m
• nowogrecki: (1.1) Πεντάτευχος ż
• starogrecki: (1.1) Πεντάτευχος ż

źródła:

Pentateuch (język angielski)

Pentateuch (1.1)

wymowa:

IPA: /ˈpɛntəˌtjuːk/

znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) rel. Pięcioksiąg

odmiana:

(1.1) nieodm.

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) gr. Πεντάτευχος < gr. πέντε + τεῦχος → pięć + księga (zwój)

uwagi:

źródła: