PJM

PJM (język polski)

wymowa:

‹pe-jot-em›, IPA: [pɛ‿jɔt‿ˈɛ̃m], AS: [pe‿i ̯ot‿ẽm], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. na ost.

znaczenia:

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) = jęz. polski język migowy; zob. też polski język migowy w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	PJM	PJM-y
dopełniacz	PJM-u	PJM-ów
celownik	PJM-owi	PJM-om
biernik	PJM	PJM-y
narzędnik	PJM-em	PJM-ami
miejscownik	PJM-ie	PJM-ach
wołacz	PJM-ie	PJM-y

przykłady:

(1.1) PJM ma gramatykę bardziej zbliżoną do chińskiego niż polskiego; posiada tak jak chiński klasyfikatory, niespotykane w językach indoeuropejskich.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) NJM

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) nie mylić z SJM (system językowo-migowy), będącym inną formą zapisu (subkodem) języka polskiego

(1.1) zobacz też: Słownik polskiego języka migowego na Wikisłowniku

tłumaczenia:

źródła: