Otton

Otton (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) imię męskie; zob. też Otton w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Otton	Ottonowie
dopełniacz	Ottona	Ottonów
celownik	Ottonowi	Ottonom
biernik	Ottona	Ottonów
narzędnik	Ottonem	Ottonami
miejscownik	Ottonie	Ottonach
wołacz	Ottonie	Ottonowie
depr. M. i W. lm: (te) Ottony

przykłady:

(1.1) Na prawo znajduje się grobowiec opata Ottona z XII wieku.

składnia:

kolokacje:

(1.1) pan Otton • brat / kuzyn / wujek / dziadek Otton • mężczyzna imieniem (o imieniu) Otton • święty / błogosławiony Otton • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Otton • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Otton • otrzymać / dostać / przybrać imię Otton • dzień imienin / imieniny Ottona • na Ottona (o dniu)

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. Ottonowy, ottoński

związki frazeologiczne:

etymologia:

germ.

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

tłumaczenia:

• francuski: (1.1) Othon m
• hiszpański: (1.1) Otón m
• kaszubski: (1.1) Òto m
• rosyjski: (1.1) Оттон m
• słoweński: (1.1) Oton m
• włoski: (1.1) Ottone m, Oddone m

źródła: