Maryn

Maryn (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) rzad. imię męskie; zob. też Maryn w Wikipedii

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. lm od: Maryna

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Maryn	Marynowie / Maryni
dopełniacz	Maryna	Marynów
celownik	Marynowi	Marynom
biernik	Maryna	Marynów
narzędnik	Marynem	Marynami
miejscownik	Marynie	Marynach
wołacz	Marynie	Marynowie / Maryni
depr. M. i W. lm: (te) Maryny

przykłady:

(1.1) Odwiedzimy naszego Maryna w piątek po wykładach.

składnia:

kolokacje:

(1.1) pan Maryn • brat / kuzyn / wujek / dziadek Maryn • mężczyzna imieniem (o imieniu) Maryn • święty / błogosławiony Maryn • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Maryn • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Maryn • otrzymać / dostać / przybrać imię Maryn • dzień imienin / imieniny Maryna • na Maryna (o dniu)

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

forma żeńska Maryna ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. Marinus < łac. marinus → morski

uwagi:

zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

tłumaczenia:

• hiszpański: (1.1) Marino m
• łaciński: (1.1) Marinus m
• portugalski: (1.1) Marino m
• rosyjski: (1.1) Марин m
• włoski: (1.1) Marino m

źródła: