Przejdź do zawartości

Mantua

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Mantua (1.1)
Mantua (1.2)
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) geogr. miasto i gmina we Włoszech, w Lombardii; stolica prowincji Mantua (1.2)[1]; zob. też Mantua w Wikipedii
(1.2) geogr. adm. włoska prowincja położona na północy kraju, w Lombardii; zob. też prowincja Mantua w Wikipedii
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Mantuę uważano za klucz do północnych Włoch i dlatego co jakiś czas narażona była na ataki ze strony przeciwnika[4].
(1.1) Mantua wyróżnia się brukiem z rzecznych okrąglaków, wspaniałym kompleksem pałacowym Gonzagów i okrągłym kościołem San Lorenzo z 1082 roku[5].
składnia:
kolokacje:
(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Mantui • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Mantui • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Mantui • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Mantui • mieszkaniec / mieszkanka Mantui • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Mantui • pochodzić z Mantui • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Mantui
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. mantuańczyk mos, mantuanka ż
przym. mantuański
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. Mantua
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 367.
  2. 2,0 2,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Mantua” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Mantua” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  4. Jadwiga Nadzieja, Saga rodu Hauków, s. 31, Dom Wydawniczy Bellona, 1999.
  5. Toskania, Umbria i okolice: przewodnik subiektywny, s. 68, Warszawa 2009.
Mantua (1.1)
wymowa:
?/i ?/i
znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) geogr. Mantua
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Mantuan
przym. Mantuan
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
Mantua (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) geogr. Mantua
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. mantuano m, mantuana ż
przym. mantuano
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
Mantua (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) geogr. Mantua[1]
odmiana:
(1.1) Mantua, Mantuae (deklinacja I) blm
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Hasło „Mantua” w: Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie III, Księgarnia św. Wojciecha, Poznań - Warszawa - Lublin 1958, s. 406.
Mantua (1.1)
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

(1.1) geogr. Mantua
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Mantuaner m, Mantuanerin ż
przym. Mantuaner, mantuanisch
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: