Kunja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

Kunja (język polski)[edytuj]

Kunja (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) geogr. rzeka na północnym zachodzie europejskiej Rosji, prawy dopływ Łowaci; zob. też Kunja (rzeka) w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) źródło / bieg / koryto / (prawy / lewy) dopływ / ramię / dorzecze / dolina / wody / nurt / płycizna / zakręt / zakole / brzeg / dno / odnoga / ujście / głębokość / szerokość Kunji • nad Kunją • Kunja wypływa / płynie / wije się / meandruje / kieruje się / niesie wody / przybiera / wylewa / zatapia / opada / nawadnia / odwadnia / wysycha / przepływa / opływa / dopływa / wpływana prawym / na lewym brzegu / u źródeł / u ujścia Kunji • pływać / płynąć Kunją
synonimy:
(1.1) war. Kunia[2]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zob. też Kunja w Wikipedii
tłumaczenia:
źródła:
  1. Lech Ratajski, Janina Szewczyk, Przemysław Zwoliński, Polskie nazewnictwo geograficzne świata, PWN, Warszawa 1959, s. 190.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Kunia” w: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno. Warszawa, 1883.