Koryntyjczyk

Koryntyjczyk (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. mieszkaniec starożytnego miasta-państwa Koryntu

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Koryntyjczyk	Koryntyjczycy
dopełniacz	Koryntyjczyka	Koryntyjczyków
celownik	Koryntyjczykowi	Koryntyjczykom
biernik	Koryntyjczyka	Koryntyjczyków
narzędnik	Koryntyjczykiem	Koryntyjczykami
miejscownik	Koryntyjczyku	Koryntyjczykach
wołacz	Koryntyjczyku	Koryntyjczycy
depr. M. i W. lm: (te) Koryntyjczyki

przykłady:

(1.1) Ateńczycy rywalizowali z Koryntyjczykami o przewodnictwo w jednoczeniu Hellady.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) Koryntczyk, Koryntianin

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. koryntyjczyk mos, Koryntczyk mos, koryntczyk mos, Koryntianin mos, koryntianin mos, koryntianka ż, koryntyjskość ż, Koryntia ż, koryntka ż, koryntówna ż

forma żeńska Koryntianka ż

przym. koryncki, koryntyjski

przysł. koryntyjsko

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. Korynt + -yjczyk < łac. Corinthus < gr. Κόρινθος

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: Koryntianin

źródła: