Korint

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

Korint (język czeski)[edytuj]

Korint (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny, nazwa własna

(1.1) geogr. Korynt
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) město
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. korintský
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. Corinthus < gr. Κόρινθος
uwagi:
źródła:

Korint (język słowacki)[edytuj]

Korint (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny, nazwa własna

(1.1) geogr. Korynt[1][2]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) mesto
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Korinťan m, Korinťanka ż, korintka ż
przym. korintský
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. Corinthus < gr. Κόρινθος
uwagi:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Názvy geografických objektov z územia mimo SR. Zoznam exoným., Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, s. 31.
  2. Hasło „Korint” w: Slovník súčasného slovenského jazyka H – L, gł. red. Alexandra Jarošová i Klára Buzássyová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2011, ISBN 978-80-224-1172-1.