Konstancjusz

Konstancjusz (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) imię męskie

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Konstancjusz	Konstancjuszowie / Konstancjusze
dopełniacz	Konstancjusza	Konstancjuszów
celownik	Konstancjuszowi	Konstancjuszom
biernik	Konstancjusza	Konstancjuszów
narzędnik	Konstancjuszem	Konstancjuszami
miejscownik	Konstancjuszu	Konstancjuszach
wołacz	Konstancjuszu	Konstancjuszowie / Konstancjusze

przykłady:

(1.1) Świętych męczenników Aleksandra i Konstancjusza liturgia wspomina 5 października.

składnia:

kolokacje:

(1.1) pan Konstancjusz • brat / kuzyn / wujek / dziadek Konstancjusz • mężczyzna imieniem (o imieniu) Konstancjusz • święty / błogosławiony Konstancjusz • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Konstancjusz • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Konstancjusz • otrzymać / dostać / przybrać imię Konstancjusz • dzień imienin / imieniny Konstancjusza • na Konstancjusza (o dniu)

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. Constantius

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

tłumaczenia:

• łaciński: (1.1) Constantius m
• rosyjski: (1.1) Констанций m

źródła: