Konon
Konon (język polski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
- (1.1) imię męskie
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Konon Kononowie dopełniacz Konona Kononów celownik Kononowi Kononom biernik Konona Kononów narzędnik Kononem Kononami miejscownik Kononie Kononach wołacz Kononie Kononowie depr. M. i W. lm: (te) Konony
- przykłady:
- (1.1) Papież Konon urodził się w Tracji.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) pan Konon • brat / kuzyn / wujek / dziadek Konon • mężczyzna imieniem (o imieniu) Konon • święty / błogosławiony Konon • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Konon • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Konon • otrzymać / dostać / przybrać imię Konon • dzień imienin / imieniny Konona • na Konona (o dniu)
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Conon
- francuski: (1.1) Conon m
- hiszpański: (1.1) Conón m
- łaciński: (1.1) Conon m
- niemiecki: (1.1) Konon m
- nowogrecki: (1.1) Κόνων m
- ukraiński: (1.1) Конон m
- włoski: (1.1) Conone m
- źródła: