Koblencja

Koblencja (język polski)

Koblencja (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) geogr. miasto w zachodniej części Niemiec, u ujścia Mozeli do Renu; zob. też Koblencja w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Koblencja	Koblencje
dopełniacz	Koblencji	Koblencji / przest. Koblencyj
celownik	Koblencji	Koblencjom
biernik	Koblencję	Koblencje
narzędnik	Koblencją	Koblencjami
miejscownik	Koblencji	Koblencjach
wołacz	Koblencjo	Koblencje

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Koblencji • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Koblencji • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Koblencji • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Koblencji • mieszkaniec / mieszkanka Koblencji • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Koblencji • pochodzić z Koblencji • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Koblencji

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. koblencjanin mos, koblencjanka ż

przym. koblencki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Koblenz
• białoruski: (1.1) Кобленц m
• francuski: (1.1) Coblence
• łaciński: (1.1) Confluentes
• niemiecki: (1.1) Koblenz
• rosyjski: (1.1) Кобленц m
• ukraiński: (1.1) Кобленц m

źródła: