Końskie

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

Końskie (język polski)[edytuj]

Końskie (1.1)
Końskie (2.1)
wymowa:
IPA[ˈkɔ̃j̃sʲcɛ], AS[kõĩ ̯sʹḱe], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.rozs. artyk., ?/i ?/i ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie świętokrzyskim; zob. też Końskie w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

(2.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie podkarpackim, w gminie Dydnia; zob. też Końskie (województwo podkarpackie) w Wikipedii
odmiana:
(1.1) blp,
(2.1) blm,
przykłady:
(1.1) Od Lipska do Końskich była to szosa jednokierunkowa, dziwaczny kręty produkt fantazji drogowców, wymagający od kierowcy odwagi i doświadczenia[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Końskich • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Końskich • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Końskich • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Końskich • mieszkaniec / mieszkanka Końskich • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Końskich • pochodzić z Końskich • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Końskich
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. konecczanin mos, konecczanka ż
przym. konecki, koński
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zob. też Końskie (ujednoznacznienie) w Wikipedii
tłumaczenia:
źródła:
  1. Eugeniusz Dębski, Aksamitny Anschluss, 2001, Narodowy Korpus Języka Polskiego.