Kenotaph

Kenotaph (język niemiecki)

sowjetisches Kenotaph (1.1)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) cenotaf

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	das Kenotaph	die Kenotaphe
dopełniacz	des Kenotaphs	der Kenotaphe
celownik	dem Kenotaph	den Kenotaphen
biernik	das Kenotaph	die Kenotaphe

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) Cenotaph n, Zenotaph n

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac. cenotaphium < gr. κενοτάφιον (kenotáphion) – pusty grób

uwagi:

źródła: