Käfig

Käfig (język niemiecki)

ein Käfig (1.1)

wymowa:

lp IPA: [ˈkɛːfɪç]; lm IPA: [ˈkɛːfɪɡə] ​

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) klatka

temat słowotwórczy

(2.1) (w złożeniach) dotyczący klatki

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	der Käfig	die Käfige
dopełniacz	des Käfigs	der Käfige
celownik	dem Käfig	den Käfigen
biernik	den Käfig	die Käfige

przykłady:

(1.1) Im Zoo sitzen die Tiere in Käfigen. → W zoo zwierzęta siedzą w klatkach.

składnia:

(2.1) w złożeniach Käfig + rzecz. (np. Käfighaltung)

kolokacje:

(1.1) goldener Käfig • faradayscher Käfig

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. käfigen

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: