Justynowy

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

Justynowy (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

przymiotnik dzierżawczy

(1.1) przest. gw.[1][2] taki, który należy do Justyna
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Ktoś przegrzebał Justynowy plecak.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Justyn mos, Justyna ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. Justyn + -owy < łac. Iustinus < łac. iustus
uwagi:
(1.1) Przymiotnik utworzony od imienia własnego, odpowiadający na pytanie czyj?, zakończony na -owy, odnoszący się do właściciela, autora, twórcy itp. piszemy wielką literą[3].
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Porada „przymiotniki dzierżawcze od imion” w: Poradnia językowa PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Porada „przymiotniki dzierżawcze” w: Poradnia językowa PWN.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Przymiotniki dzierżawcze” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.