Jelec
Jelec (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
- (1.1) geogr. adm. miasto w środkowej Rosji, w obwodzie lipieckim; zob. też Jelec (miasto) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Jelec Jelece dopełniacz Jeleca[1] Jeleców celownik Jelecowi Jelecom biernik Jelec Jelece narzędnik Jelecem Jelecami miejscownik Jelecu Jelecach wołacz Jelecu Jelece
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Jelecie • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Jelecu • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Jelecu • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Jelecu • mieszkaniec / mieszkanka Jelecu • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Jelecie • pochodzić z Jelecu • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Jelecu
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) miasto
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Yelets
- białoruski: (1.1) Ялец
- czeski: (1.1) Jelec
- francuski: (1.1) Ielets
- hiszpański: (1.1) Yelets
- kataloński: (1.1) Ielets
- litewski: (1.1) Jelecas
- niemiecki: (1.1) Jelez
- rosyjski: (1.1) Елец
- ukraiński: (1.1) Єлець
- włoski: (1.1) Elec
- źródła:
- ↑ Lech Ratajski, Janina Szewczyk, Przemysław Zwoliński, Polskie nazewnictwo geograficzne świata, PWN, Warszawa 1959, s. 183.