Jankiel

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

Jankiel (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) imię męskie
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Przed Jankielem tłumili dawne swe urazy, / Gerwazy groźny ręką, językiem Protazy[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) pan Jankiel • brat / kuzyn / wujek / dziadek Jankiel • mężczyzna imieniem (o imieniu) Jankiel • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Jankiel • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Jankiel • otrzymać / dostać / przybrać imię Jankiel • dzień imienin / imieniny Jankiela
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
jid. יאַנקל (jankl)
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia:
źródła:
  1. Adam Mickiewicz, Pan Tadeusz (wyd. 1834)