Jędruś

Jędruś (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) imię męskie zdrobn. od: Andrzej, Jędrzej

(1.2) hist. członek oddziału partyzanckiego pod dowództwem Władysława Jasińskiego ps. „Jędruś” (1.1); zob. też Jędrusie w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Jędruś	Jędrusie
dopełniacz	Jędrusia	Jędrusiów
celownik	Jędrusiowi	Jędrusiom
biernik	Jędrusia	Jędrusie
narzędnik	Jędrusiem	Jędrusiami
miejscownik	Jędrusiu	Jędrusiach
wołacz	Jędrusiu	Jędrusie

przykłady:

(1.1) Mój pradziad, Jakub, przywiózł z Polski syna Jędrka. Tego samego roku powiedział do niego: – Idź, Jędruś, do Kosińskich, tam jest Kaśka, może ona się z tobą ożeni. A jak się ożeni, to ci dam dwadzieścia pięć hektarów.

(1.2) U "Jędrusiów" "Malutki" nosił stena, dziewięciomilimetrowy pistolet maszynowy z angielskich zrzutów, i małego oficerskiego walthera (7,65 mm).

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.2) partyzant

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

forma żeńska Jędrusia

przym. Andrzejowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.2) od pseudonimu dowódcy

uwagi:

(1.2) zazwyczaj w liczbie mnogiej jako nazwa oddziału

tłumaczenia:

źródła: