Ikiel

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

Ikiel (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) geogr. rzeka w Mołdawii, prawy dopływ Dniestru[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Sieć rzeczna jest dobrze rozwinięta, a główne rzeki to Dniestr z dopływami: Reut, Ikiel, Botna i Byk oraz Prut, należące do zlewiska Morza Czarnego.[2]
składnia:
kolokacje:
(1.1) źródło / bieg / koryto / (prawy / lewy) dopływ / ramię / dorzecze / dolina / wody / nurt / płycizna / zakręt / zakole / brzeg / dno / odnoga / ujście / głębokość / szerokość Iklu • nad Iklem • Ikiel wypływa / płynie / wije się / meandruje / kieruje się / niesie wody / przybiera / wylewa / zatapia / opada / nawadnia / odwadnia / wysycha / przepływa / opływa / dopływa / wpływana prawym / na lewym brzegu / u źródeł / u ujścia Iklu • pływać / płynąć Iklem
synonimy:
(1.1) daw. Ikuł[3]
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) rzeka
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. ikielski
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 203.
  2. Wiesław Maik (red.) „Europa”, t. 1, Wydawnictwo Kurpisz, Poznań 1999, s. 140, ISBN 8386600993
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Ikuł” w: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy. Warszawa, 1882.