Hetyta

Hetyta (język polski)

ruiny stolicy Hetytów (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) staroż. członek starożytnego ludu indoeuropejskiego zamieszkującego Anatolię; zob. też Hetyci w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Hetyta	Hetyci
dopełniacz	Hetyty	Hetytów
celownik	Hetycie	Hetytom
biernik	Hetytę	Hetytów
narzędnik	Hetytą	Hetytami
miejscownik	Hetycie	Hetytach
wołacz	Hetyto	Hetyci

przykłady:

(1.1) Profesor kopał w ruinach miasta Hetytów w Anatolii.

(1.1) Hetyci stosowali birytualny obrządek pogrzebowy.

składnia:

kolokacje:

(1.1) religia / władca / król / państwo Hetytów

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) Azjata

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. hetyckość ż

forma żeńska Hetytka ż

przym. hetycki

przysł. hetycko

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac. Hetthaeus < gr. Χετταῖος < hebr. חתי (hty)

uwagi:

(1.1) inna pisownia Chetyta, Chittyta

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Hittite
• baskijski: (1.1) hitita
• białoruski: (1.1) хет m
• rosyjski: (1.1) хетт m
• słowacki: (1.1) Chetit m
• ukraiński: (1.1) хетт m
• włoski: (1.1) ittita m, ittito m, hittita m, hittito m, eteo m

źródła: