Harbin
Harbin (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Harbin Harbiny dopełniacz Harbinu[2][3] Harbinów celownik Harbinowi Harbinom biernik Harbin Harbiny narzędnik Harbinem Harbinami miejscownik Harbinie Harbinach wołacz Harbinie Harbiny
- przykłady:
- (1.1) Harbin, który był po rosyjskiej rewolucji enklawą rosyjskich „białych” emigrantów, słynie z dorocznego festiwalu rzeźb lodowych[4].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Harbinie • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Harbinu • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Harbinu • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Harbinu • mieszkaniec / mieszkanka Harbinu • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Harbinie • pochodzić z Harbinu • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Harbinu
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) miasto
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Harbin
- białoruski: (1.1) Харбін
- francuski: (1.1) Harbin
- litewski: (1.1) Charbinas
- łotewski: (1.1) Harbina ż
- rosyjski: (1.1) Харбин
- słowacki: (1.1) Charbin m
- ukraiński: (1.1) Харбін
- źródła:
- ↑
Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 392.
- ↑ Hasło „Harbin” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Lech Ratajski, Janina Szewczyk, Przemysław Zwoliński, Polskie nazewnictwo geograficzne świata, PWN, Warszawa 1959, s. 264.
- ↑ Chińczycy znów marzą o igrzyskach, „Dziennik Polski”, 2008-12-27, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
