Gorycjanin
Gorycjanin (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) mieszkaniec Gorycji (hist. hrabstwa, współcz. prowincji autonomicznej); osoba z tego obszaru[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Gorycjanin Gorycjanie dopełniacz Gorycjanina Gorycjan celownik Gorycjaninowi Gorycjanom biernik Gorycjanina Gorycjan narzędnik Gorycjaninem Gorycjanami miejscownik Gorycjaninie Gorycjanach wołacz Gorycjaninie Gorycjanie
- przykłady:
- (1.1) Stara Presse tak opisuje scenę, jaka się we czwartek odbyła w Izbie niższej: „Dzisiaj począł się chemiczny rozkład Izby niższej. Polacy, Słoweńcy, Triesteńczycy, Gorycjanie, Istryjczycy i jeden poseł z Bukowiny oświadczyli, że występują z Izby (…)” (uwspółcześnione)[2].
- (1.1) Nie mniejsza mizeria i w obozie tak zwanego dawniej prawego centrum, tj. Tyrolczyków, Kraińców, Dalmatyńców itd. Zjazd praski nie powiódł się. Nie tylko na nim brakło reprezentantów kilku frakcyj federalnych, ale i uchwały zjazdu poszły na nice. Część Istryjczyków, Gorycjan i Triesteńczyków zaraz z początku weszła do Rady państwa a nawet do obozu centralistów przystąpiła (…) (uwspółcześnione)[3].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Gorycja ż, gorycjanin mos, gorycjanka ż
- forma żeńska Gorycjanka ż
- przym. gorycki, gorycyjski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Jan Grzenia, Słownik nazw geograficznych z odmianą i wyrazami pochodnymi, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15609-1, s. 99.
- ↑ Gazeta Narodowa, s. 1, nr 90 (2 kwietnia 1870).
- ↑ Gazeta Narodowa, s. 1, nr 17, (19 stycznia 1872)