Franuś
Franuś (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
- (1.1) zdrobn. od: Franciszek
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Franuś Franusie / rzad. Franusiowie dopełniacz Franusia Franusiów celownik Franusiowi Franusiom biernik Franusia Franusiów narzędnik Franusiem Franusiami miejscownik Franusiu Franusiach wołacz Franusiu Franusie / Franusiowie depr. M. i W. lm: (te) Franusie
- przykłady:
- (1.1) Zapalimy znicz dziadkowi Franusiowi.
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Franciszek mos
- przym. Franusiowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: Franciszek
- włoski: (1.1) Franco m, Fra m, Cesco m, Cecco m, Cecchino m, Cesto m, Fresco m, Chicco m, Checco m, Ciccio m, Cuccio m
- źródła:
Franuś (język wilamowski)[edytuj]
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑
Józef Latosiński, Monografia miasteczka Wilamowic: na podstawie źródeł autentycznych: z ilustracyami i mapką, Drukarnia Literacka pod zarządem L. K. Górskiego, Kraków 1909, s. 287.
