Dobraczyn
Dobraczyn (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
- (1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie sokalskim obwodu lwowskiego[1][2]; zob. też Dobraczyn w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Dobraczyn Dobraczyny dopełniacz Dobraczyna Dobraczynów celownik Dobraczynowi Dobraczynom biernik Dobraczyn Dobraczyny narzędnik Dobraczynem Dobraczynami miejscownik Dobraczynie Dobraczynach wołacz Dobraczynie Dobraczyny
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Dobraczynie • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Dobraczyna • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Dobraczyna • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Dobraczyna • mieszkaniec / mieszkanka Dobraczyna • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Dobraczynie • pochodzić z Dobraczyna • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Dobraczyna
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) wieś
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. dobraczyński
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- rosyjski: (1.1) Добрячин m
- rumuński: (1.1) Dobreaciîn
- ukraiński: (1.1) Добрячин m
- źródła:
- ↑
Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 313.
- ↑ Hasło „Dobraczyn, powiat sokalski” w: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack. Warszawa, 1881.
