Dmytrów
Dmytrów (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
- (1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie radziechowskim obwodu lwowskiego[1][2]; zob. też Dmytrów w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Dmytrów Dmytrowy dopełniacz Dmytrowa Dmytrowów celownik Dmytrowowi / przest. Dmytrowu Dmytrowom biernik Dmytrów Dmytrowy narzędnik Dmytrowem Dmytrowami miejscownik Dmytrowie Dmytrowach wołacz Dmytrowie Dmytrowy
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Dmytrowie • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Dmytrowa • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Dmytrowa • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Dmytrowa • mieszkaniec / mieszkanka Dmytrowa • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Dmytrowie • pochodzić z Dmytrowa • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Dmytrowa
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) wieś
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. dmytrowski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) przestarzała forma celownika „Dmytrowu” występuje wyłącznie po przyimku „ku”
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 313.
- ↑ Hasło „Dmytrów” w: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack. Warszawa, 1881.
