Borki
Borki (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
- (1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie lubieszowskim obwodu wołyńskiego[1][2]
- (1.2) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie jaworowskim obwodu lwowskiego[1][3]; zob. też Borki (rejon jaworowski) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba mnoga mianownik Borki dopełniacz Borków celownik Borkom biernik Borki narzędnik Borkami miejscownik Borkach wołacz Borki
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1-2) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Borkach • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Borków • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Borków • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Borków • mieszkaniec / mieszkanka Borków • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Borkach • pochodzić z Borków • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Borków
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1-2) wieś
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1
Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 309.
- ↑ Hasło „Borki, powiat kowelski, gmina Hłusza” w: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna. Warszawa, 1880.
- ↑ Hasło „Borki, Janowskie (5)” w: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna. Warszawa, 1880.
