Bonifác
Bonifác (język czeski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny, nazwa własna
- (1.1) imię męskie Bonifacy
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) pan Bonifác • muž jménem Bonifác • svatý / blahoslavený Bonifác • jmenovat se Bonifác • dát jméno Bonifác • na Bonifáce (o dniu)
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- przysłowia: Pankrác, Servác, Bonifác jsou ledoví muži, Žofie je jejich kuchařka • Pankrác, Servác, Bonifác pro sadaře jsou zlí chlapci
- etymologia:
- (1.1) łac. Bonifatius, łac. Bonifacius < łac. bonus + fatum → dobry + los, wróżba → ‘człowiek dobrej wróżby; człowiek dobrego losu’
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Czeski - Imiona
- źródła:
Bonifác (język słowacki)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny, nazwa własna
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Bonifác Bonifácovia dopełniacz Bonifáca Bonifácov celownik Bonifácovi Bonifácom biernik Bonifáca Bonifácov miejscownik Bonifácovi Bonifácoch narzędnik Bonifácom Bonifácmi
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Słowacki - Imiona
- źródła:
- ↑ Hasło „Bonifác” w: Slovník súčasného slovenského jazyka A – G [Słownik współczesnego języka słowackiego A – G], gł. red. Klára Buzássyová i Alexandra Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2006, ISBN 978-80-224-0932-4.