Bonawentura

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

Bonawentura (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌbɔ̃navɛ̃nˈtura], AS[bõnavẽntura], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) imię męskie; zob. też Bonawentura (imię) w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Przekazałeś Bonawenturze nasze życzenia?
składnia:
kolokacje:
(1.1) pan Bonawentura • brat / kuzyn / wujek / dziadek Bonawentura • mężczyzna imieniem (o imieniu) Bonawentura • święty / błogosławiony Bonawentura • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Bonawentura • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Bonawentura • otrzymać / dostać / przybrać imię Bonawentura • dzień imienin / imieniny Bonawentury • na Bonawentury (o dniu)
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bonawenturianizm m
przym. bonawenturiański
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. Bonaventura
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia:
źródła: