Benewent
Benewent (język polski)[edytuj]
.jpg)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
- (1.1) geogr. miasto i gmina we Włoszech, w regionie Kampania, w prowincji Benewent (1.2)[1]; zob. też Benewent w Wikipedii
- (1.2) geogr. prowincja we Włoszech, w regionie Kampania; zob. też Prowincja Benewent w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Benewent Benewenty dopełniacz Benewentu Benewentów celownik Benewentowi Benewentom biernik Benewent Benewenty narzędnik Benewentem Benewentami miejscownik Benewencie Benewentach wołacz Benewencie Benewenty
- przykłady:
- (1.1) W sierpniu 871 r. książę Benewentu mógł tryumfować: w jego rękach znalazł się nie tylko siejący postrach Sawdan, pokonany emir Bari, ale i jego pogromca – cesarz Ludwik wraz ze swym skarbem, małżonką i dworem[2].
- (1.1) Żadnej suwerenności nie miały wspomniane już księstwa Pontecorvo marszałka Bernadotte i Benewent Talleyranda: to władza czysto administracyjna. Talleyrand cenił sobie tytuł Altesse Serenissime, ale w swym Benewencie nigdy nie był (…)[3].
- (1.1) Manfred, syn Fryderyka, usiłował z mieczem w dłoni dochodzić praw do swego sycylijskiego dziedzictwa, zginął jednak w bitwie pod Benewentem w lutym owego brzemiennego w dramatyczne wydarzenia Roku Pańskiego tysiąc dwieście sześćdziesiątego ósmego (sic!) (...)[4]
- (1.1) Złożona z Murzynów lekka kawaleria wzięła udział w rozstrzygającej bitwie pod Benewentem w roku 1266, co znalazło swój wyraz na fresku z Tour Fernande w prowansalskim Pernes (lata osiemdziesiąty XIII wieku)[5].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) arcybiskupstwo / księstwo Benewentu • bitwa pod Benewentem • być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Benewencie • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Benewentu • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Benewentu • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Benewentu • mieszkaniec / mieszkanka Benewentu • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Benewencie • pochodzić z Benewentu • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Benewentu
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) miasto
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. benewentana ż
- przym. benewencki, benewentański
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. Beneventum
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Benevento
- francuski: (1.1) Bénévent
- hiszpański: (1.1) Benevento
- łaciński: (1.1) Beneventum
- rosyjski: (1.1) Беневенто
- włoski: (1.1) Benevento ż
- źródła:
- ↑
Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 367.
- ↑ Jerzy Pysiak (red.), Aneta Pieniądz-Skrzypczak (red.), Marcin Rafał Pauk (red.), Monarchia w średniowieczu: władza nad ludźmi, władza nad terytorium: studia ofiarowane Profesorowi Henrykowi Samsonowiczowi, s. 93, Towarzystwo Naukowe SOCIETAS VISTULANA, Warszawa - Kraków 2002.
- ↑ Jan Baszkiewicz, Anatomia bonapartyzmu, Arche, 2003.
- ↑ Witold Jabłoński, Metamorfozy, s. 152, SuperNOWA, 2004.
- ↑ Danuta Quirini-Popławska (red.), Niewolnictwo i niewolnicy w Europie od starożytności po czasy nowożytne: pokłosie sesji zorganizowanej przez Instytut Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, w dniach 18-19 grudnia 1997 roku, s. 128, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 1998.
