Aneks:Język turecki - Rzeczowniki

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

Rzeczownik

Rodzaj gramatyczny[edytuj]

W języku tureckim nie rozróżnia się rodzajów gramatycznych. Wyróżnienie rodzaju występuje na zasadach:

  • leksykalnej, np. baba – ojciec, anne – matka; horoz – kogut, tavuk – kura
  • syntaktycznej, poprzez dodanie słów: dişi – samica, kız – dziewczyna, kadın – kobieta, erkek – samiec, mężczyzna.

Przykłady: çocuk – dziecko, kız çocuk – dziewczynka, erkek çocuk – chłopiec

Liczba[edytuj]

Liczbę mnogą rzeczownika tworzy się przy pomocy końcówek -lar lub ler.

Sufiks Tekil (Liczba pojedyncza) Çoğul (Liczba mnoga)
-lar kuş – ptak kuşlar – ptaki
-ler gün – dzień günler – dni

Deklinacja[edytuj]

Jest 6 przypadków rzeczowników.

Przypadki tureckie Nazwy łacińskie Nazwy polskie Pytania
Yalın Nominativus Mianownik kto? co?
Belirtme (Gösterme) Accusativus Biernik kogo? co?
Yönelme Dativus Celownik komu? czemu? dokąd?
Bulunma Locativus Miejscownik gdzie?
Çıkma Ablativus Ablatyw skąd?
Tamlayan Genetivus Dopełniacz lub Posesyw kogo? czego? czyj?