Aneks:Język fiński - odmiana czasowników/7a

<< Aneks:Język fiński - odmiana czasowników/7

D[edytuj]

zakończone na -kea (k → —)

Przykład poniżej: bezokolicznik lukea, temat lu-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	lu‧e‧n	lu‧e‧mme	en lu‧e	emme lu‧e	1.	olen lu‧ke‧nut	olemme lu‧ke‧neet	en ole lu‧ke‧nut	emme ole lu‧ke‧neet
2.	lu‧e‧t	lu‧e‧tte	et lu‧e	ette lu‧e	2.	olet lu‧ke‧nut	olette lu‧ke‧neet	et ole lu‧ke‧nut	ette ole lu‧ke‧neet
3.	lu‧ke‧e	lu‧ke‧vat	ei lu‧e	eivät lu‧e	3.	on lu‧ke‧nut	ovat lu‧ke‧neet	ei ole lu‧ke‧nut	eivät ole lu‧ke‧neet
str. bierna	lu‧e‧taan		ei lu‧e‧ta		str. bierna	on lu‧e‧ttu		ei ole lu‧e‧ttu
imperfekt					czas zaprzeszły
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	lu‧i‧n	lu‧i‧mme	en lu‧ke‧nut	emme lu‧ke‧neet	1.	olin lu‧ke‧nut	olimme lu‧ke‧neet	en ollut lu‧ke‧nut	emme olleet lu‧ke‧neet
2.	lu‧i‧t	lu‧i‧tte	et lu‧ke‧nut	ette lu‧ke‧neet	2.	olit lu‧ke‧nut	olitte lu‧ke‧neet	et ollut lu‧ke‧nut	ette olleet lu‧ke‧neet
3.	lu‧ki	lu‧ki‧vat	ei lu‧ke‧nut	eivät lu‧ke‧neet	3.	oli lu‧ke‧nut	olivat lu‧ke‧neet	ei ollut lu‧ke‧nut	eivät olleet lu‧ke‧neet
str. bierna	lu‧e‧ttiin		ei lu‧e‧ttu		str. bierna	oli lu‧e‧ttu		ei ollut lu‧e‧ttu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	lu‧ki‧sin	lu‧ki‧simme	en lu‧ki‧si	emme lu‧ki‧si	1.	olisin lu‧ke‧nut	olisimme lu‧ke‧neet	en olisi lu‧ke‧nut	emme olisi lu‧ke‧neet
2.	lu‧ki‧sit	lu‧ki‧sitte	et lu‧ki‧si	ette lu‧ki‧si	2.	olisit lu‧ke‧nut	olisitte lu‧ke‧neet	et olisi lu‧ke‧nut	ette olisi lu‧ke‧neet
3.	lu‧ki‧si	lu‧ki‧sivat	ei lu‧ki‧si	eivät lu‧ki‧si	3.	olisi lu‧ke‧nut	olisivat lu‧ke‧neet	ei olisi lu‧ke‧nut	eivät olisi lu‧ke‧neet
str. bierna	lu‧e‧ttaisiin		ei lu‧e‧ttaisi		str. bierna	olisi lu‧e‧ttu		ei olisi lu‧e‧ttu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	–	lu‧ke‧kaamme	–	älkäämme lu‧ke‧ko	1.	–	olkaamme lu‧ke‧neet	–	älkäämme olko lu‧ke‧neet
2.	lu‧e	lu‧ke‧kaa	älä lu‧e	älkää lu‧ke‧ko	2.	ole lu‧ke‧nut	olkaa lu‧ke‧neet	älä ole lu‧ke‧nut	älkää olko lu‧ke‧neet
3.	lu‧ke‧koon	lu‧ke‧koot	älköön lu‧ke‧ko	älkööt lu‧ke‧ko	3.	olkoon lu‧ke‧nut	olkoot lu‧ke‧neet	älköön olko lu‧ke‧nut	älkööt ole lu‧ke‧neet
str. bierna	lu‧e‧ttakoon		älköön lu‧e‧ttako		str. bierna	olkoon lu‧e‧ttu		älköön olko lu‧e‧ttu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	lu‧ke‧nen	lu‧ke‧nemme	en lu‧ke‧ne	emme lu‧ke‧ne	1.	lienen lu‧ke‧nut	lienemme lu‧ke‧neet	en liene lu‧ke‧nut	emme liene lu‧ke‧neet
2.	lu‧ke‧net	lu‧ke‧nette	et lu‧ke‧ne	ette lu‧ke‧ne	2.	lienet lu‧ke‧nut	lienette lu‧ke‧neet	et liene lu‧ke‧nut	ette liene lu‧ke‧neet
3.	lu‧ke‧nee	lu‧ke‧nevat	ei lu‧ke‧ne	eivät lu‧ke‧ne	3.	lienee lu‧ke‧nut	lienevät lu‧ke‧neet	ei liene lu‧ke‧nut	eivät liene lu‧ke‧neet
str. bierna	lu‧e‧ttaneen		ei lu‧e‧ttane		str. bierna	lienee lu‧e‧ttu		ei liene lu‧e‧ttu

Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik				imiesłowy
		str. czynna	str. bierna		str. czynna	str. bierna
I		lu‧kea		cz. teraźniejszego	lu‧ke‧va	lu‧e‧ttava
rozszerzony I		lu‧keakseen²		cz. przeszłego	lu‧ke‧nut	lu‧e‧ttu
II	inessivus	lu‧kie‧ssa¹	lu‧e‧ttaessa	sprawcy	lu‧ke‧ma^1, 3
II	instructivus	lu‧kie‧n	–	przeczący	lu‧ke‧maton
III	inessivus	lu‧ke‧massa	–	¹⁾ Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. ²⁾ Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. ³⁾ Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
	elativus	lu‧ke‧masta	–
	illativus	lu‧ke‧maan	–
	adessivus	lu‧ke‧malla	–
	abessivus	lu‧ke‧matta	–
	instructivus	lu‧ke‧man	lu‧e‧ttaman
IV	mianownik	lu‧ke‧minen
IV	partitivus	lu‧ke‧mista
V		lu‧ke‧maisillan²

E[edytuj]

zakończone na -peä (p → v)

Przykład poniżej: bezokolicznik kylpeä, temat kyl-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	kyl‧ve‧n	kyl‧ve‧mme	en kyl‧ve	emme kyl‧ve	1.	olen kyl‧pe‧nyt	olemme kyl‧pe‧neet	en ole kyl‧pe‧nyt	emme ole kyl‧pe‧neet
2.	kyl‧ve‧t	kyl‧ve‧tte	et kyl‧ve	ette kyl‧ve	2.	olet kyl‧pe‧nyt	olette kyl‧pe‧neet	et ole kyl‧pe‧nyt	ette ole kyl‧pe‧neet
3.	kyl‧pe‧e	kyl‧pe‧vät	ei kyl‧ve	eivät kyl‧ve	3.	on kyl‧pe‧nyt	ovat kyl‧pe‧neet	ei ole kyl‧pe‧nyt	eivät ole kyl‧pe‧neet
str. bierna	kyl‧ve‧tään		ei kyl‧ve‧tä		str. bierna	on kyl‧ve‧tty		ei ole kyl‧ve‧tty
imperfekt					czas zaprzeszły
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	kyl‧v‧in	kyl‧v‧imme	en kyl‧pe‧nyt	emme kyl‧pe‧neet	1.	olin kyl‧pe‧nyt	olimme kyl‧pe‧neet	en ollut kyl‧pe‧nyt	emme olleet kyl‧pe‧neet
2.	kyl‧v‧it	kyl‧v‧itte	et kyl‧pe‧nyt	ette kyl‧pe‧neet	2.	olit kyl‧pe‧nyt	olitte kyl‧pe‧neet	et ollut kyl‧pe‧nyt	ette olleet kyl‧pe‧neet
3.	kyl‧p‧i	kyl‧p‧ivät	ei kyl‧pe‧nyt	eivät kyl‧pe‧neet	3.	oli kyl‧pe‧nyt	olivat kyl‧pe‧neet	ei ollut kyl‧pe‧nyt	eivät olleet kyl‧pe‧neet
str. bierna	kyl‧ve‧ttiin		ei kyl‧ve‧tty		str. bierna	oli kyl‧ve‧tty		ei ollut kyl‧ve‧tty
tryb warunkowy
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	kyl‧p‧isin	kyl‧p‧isimme	en kyl‧p‧isi	emme kyl‧p‧isi	1.	olisin kyl‧pe‧nyt	olisimme kyl‧pe‧neet	en olisi kyl‧pe‧nyt	emme olisi kyl‧pe‧neet
2.	kyl‧p‧isit	kyl‧p‧isitte	et kyl‧p‧isi	ette kyl‧p‧isi	2.	olisit kyl‧pe‧nyt	olisitte kyl‧pe‧neet	et olisi kyl‧pe‧nyt	ette olisi kyl‧pe‧neet
3.	kyl‧p‧isi	kyl‧p‧isivät	ei kyl‧p‧isi	eivät kyl‧p‧isi	3.	olisi kyl‧pe‧nyt	olisivat kyl‧pe‧neet	ei olisi kyl‧pe‧nyt	eivät olisi kyl‧pe‧neet
str. bierna	kyl‧ve‧ttäisiin		ei kyl‧ve‧ttäisi		str. bierna	olisi kyl‧ve‧tty		ei olisi kyl‧ve‧tty
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	–	kyl‧pe‧käämme	–	älkäämme kyl‧pe‧kö	1.	–	olkaamme kyl‧pe‧neet	–	älkäämme olko kyl‧pe‧neet
2.	kyl‧ve	kyl‧pe‧kää	älä kyl‧ve	älkää kyl‧pe‧kö	2.	ole kyl‧pe‧nyt	olkaa kyl‧pe‧neet	älä ole kyl‧pe‧nyt	älkää olko kyl‧pe‧neet
3.	kyl‧pe‧köön	kyl‧pe‧kööt	älköön kyl‧pe‧kö	älkööt kyl‧pe‧kö	3.	olkoon kyl‧pe‧nyt	olkoot kyl‧pe‧neet	älköön olko kyl‧pe‧nyt	älkööt ole kyl‧pe‧neet
str. bierna	kyl‧ve‧ttäköön		älköön kyl‧ve‧ttäkö		str. bierna	olkoon kyl‧ve‧tty		älköön olko kyl‧ve‧tty
tryb potencjalny
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	kyl‧pe‧nen	kyl‧pe‧nemme	en kyl‧pe‧ne	emme kyl‧pe‧ne	1.	lienen kyl‧pe‧nyt	lienemme kyl‧pe‧neet	en liene kyl‧pe‧nyt	emme liene kyl‧pe‧neet
2.	kyl‧pe‧net	kyl‧pe‧nette	et kyl‧pe‧ne	ette kyl‧pe‧ne	2.	lienet kyl‧pe‧nyt	lienette kyl‧pe‧neet	et liene kyl‧pe‧nyt	ette liene kyl‧pe‧neet
3.	kyl‧pe‧nee	kyl‧pe‧nevät	ei kyl‧pe‧ne	eivät kyl‧pe‧ne	3.	lienee kyl‧pe‧nyt	lienevät kyl‧pe‧neet	ei liene kyl‧pe‧nyt	eivät liene kyl‧pe‧neet
str. bierna	kyl‧ve‧ttäneen		ei kyl‧ve‧ttäne		str. bierna	lienee kyl‧ve‧tty		ei liene kyl‧ve‧tty

Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik				imiesłowy
		str. czynna	str. bierna		str. czynna	str. bierna
I		kyl‧peä		cz. teraźniejszego	kyl‧pe‧vä	kyl‧ve‧ttävä
rozszerzony I		kyl‧peäkseen²		cz. przeszłego	kyl‧pe‧nyt	kyl‧ve‧tty
II	inessivus	kyl‧pie‧ssä¹	kyl‧ve‧ttäessä	sprawcy	kyl‧pe‧mä^1, 3
II	instructivus	kyl‧pie‧n	–	przeczący	kyl‧pe‧mätön
III	inessivus	kyl‧pe‧mässä	–	¹⁾ Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. ²⁾ Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. ³⁾ Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
	elativus	kyl‧pe‧mästä	–
	illativus	kyl‧pe‧mään	–
	adessivus	kyl‧pe‧mällä	–
	abessivus	kyl‧pe‧mättä	–
	instructivus	kyl‧pe‧män	kyl‧ve‧ttämän
IV	mianownik	kyl‧pe‧minen
IV	partitivus	kyl‧pe‧mistä
V		kyl‧pe‧mäisillän²

F[edytuj]

tylne[edytuj]

zakończone na -tea (t → d)

Przykład poniżej: bezokolicznik potea, temat po-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	po‧de‧n	po‧de‧mme	en po‧de	emme po‧de	1.	olen po‧te‧nut	olemme po‧te‧neet	en ole po‧te‧nut	emme ole po‧te‧neet
2.	po‧de‧t	po‧de‧tte	et po‧de	ette po‧de	2.	olet po‧te‧nut	olette po‧te‧neet	et ole po‧te‧nut	ette ole po‧te‧neet
3.	po‧te‧e	po‧te‧vat	ei po‧de	eivät po‧de	3.	on po‧te‧nut	ovat po‧te‧neet	ei ole po‧te‧nut	eivät ole po‧te‧neet
str. bierna	po‧de‧taan		ei po‧de‧ta		str. bierna	on po‧de‧ttu		ei ole po‧de‧ttu
imperfekt					czas zaprzeszły
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	po‧di‧n	po‧di‧mme	en po‧te‧nut	emme po‧te‧neet	1.	olin po‧te‧nut	olimme po‧te‧neet	en ollut po‧te‧nut	emme olleet po‧te‧neet
2.	po‧di‧t	po‧di‧tte	et po‧te‧nut	ette po‧te‧neet	2.	olit po‧te‧nut	olitte po‧te‧neet	et ollut po‧te‧nut	ette olleet po‧te‧neet
3.	po‧ti	po‧ti‧vat	ei po‧te‧nut	eivät po‧te‧neet	3.	oli po‧te‧nut	olivat po‧te‧neet	ei ollut po‧te‧nut	eivät olleet po‧te‧neet
str. bierna	po‧de‧ttiin		ei po‧de‧ttu		str. bierna	oli po‧de‧ttu		ei ollut po‧de‧ttu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	po‧ti‧sin	po‧ti‧simme	en po‧ti‧si	emme po‧ti‧si	1.	olisin po‧te‧nut	olisimme po‧te‧neet	en olisi po‧te‧nut	emme olisi po‧te‧neet
2.	po‧ti‧sit	po‧ti‧sitte	et po‧ti‧si	ette po‧ti‧si	2.	olisit po‧te‧nut	olisitte po‧te‧neet	et olisi po‧te‧nut	ette olisi po‧te‧neet
3.	po‧ti‧si	po‧ti‧sivat	ei po‧ti‧si	eivät po‧ti‧si	3.	olisi po‧te‧nut	olisivat po‧te‧neet	ei olisi po‧te‧nut	eivät olisi po‧te‧neet
str. bierna	po‧de‧ttaisiin		ei po‧de‧ttaisi		str. bierna	olisi po‧de‧ttu		ei olisi po‧de‧ttu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	–	po‧te‧kaamme	–	älkäämme po‧te‧ko	1.	–	olkaamme po‧te‧neet	–	älkäämme olko po‧te‧neet
2.	po‧de	po‧te‧kaa	älä po‧de	älkää po‧te‧ko	2.	ole po‧te‧nut	olkaa po‧te‧neet	älä ole po‧te‧nut	älkää olko po‧te‧neet
3.	po‧te‧koon	po‧te‧koot	älköön po‧te‧ko	älkööt po‧te‧ko	3.	olkoon po‧te‧nut	olkoot po‧te‧neet	älköön olko po‧te‧nut	älkööt ole po‧te‧neet
str. bierna	po‧de‧ttakoon		älköön po‧de‧ttako		str. bierna	olkoon po‧de‧ttu		älköön olko po‧de‧ttu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	po‧te‧nen	po‧te‧nemme	en po‧te‧ne	emme po‧te‧ne	1.	lienen po‧te‧nut	lienemme po‧te‧neet	en liene po‧te‧nut	emme liene po‧te‧neet
2.	po‧te‧net	po‧te‧nette	et po‧te‧ne	ette po‧te‧ne	2.	lienet po‧te‧nut	lienette po‧te‧neet	et liene po‧te‧nut	ette liene po‧te‧neet
3.	po‧te‧nee	po‧te‧nevat	ei po‧te‧ne	eivät po‧te‧ne	3.	lienee po‧te‧nut	lienevät po‧te‧neet	ei liene po‧te‧nut	eivät liene po‧te‧neet
str. bierna	po‧de‧ttaneen		ei po‧de‧ttane		str. bierna	lienee po‧de‧ttu		ei liene po‧de‧ttu

Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik				imiesłowy
		str. czynna	str. bierna		str. czynna	str. bierna
I		po‧tea		cz. teraźniejszego	po‧te‧va	po‧de‧ttava
rozszerzony I		po‧teakseen²		cz. przeszłego	po‧te‧nut	po‧de‧ttu
II	inessivus	po‧tie‧ssa¹	po‧de‧ttaessa	sprawcy	po‧te‧ma^1, 3
II	instructivus	po‧tie‧n	–	przeczący	po‧te‧maton
III	inessivus	po‧te‧massa	–	¹⁾ Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. ²⁾ Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. ³⁾ Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
	elativus	po‧te‧masta	–
	illativus	po‧te‧maan	–
	adessivus	po‧te‧malla	–
	abessivus	po‧te‧matta	–
	instructivus	po‧te‧man	po‧de‧ttaman
IV	mianownik	po‧te‧minen
IV	partitivus	po‧te‧mista
V		po‧te‧maisillan²

przednie[edytuj]

zakończone na -teä (t → d)

Przykład poniżej: bezokolicznik päteä, temat pä-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	pä‧de‧n	pä‧de‧mme	en pä‧de	emme pä‧de	1.	olen pä‧te‧nyt	olemme pä‧te‧neet	en ole pä‧te‧nyt	emme ole pä‧te‧neet
2.	pä‧de‧t	pä‧de‧tte	et pä‧de	ette pä‧de	2.	olet pä‧te‧nyt	olette pä‧te‧neet	et ole pä‧te‧nyt	ette ole pä‧te‧neet
3.	pä‧te‧e	pä‧te‧vät	ei pä‧de	eivät pä‧de	3.	on pä‧te‧nyt	ovat pä‧te‧neet	ei ole pä‧te‧nyt	eivät ole pä‧te‧neet
str. bierna	pä‧de‧tään		ei pä‧de‧tä		str. bierna	on pä‧de‧tty		ei ole pä‧de‧tty
imperfekt					czas zaprzeszły
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	pä‧di‧n	pä‧di‧mme	en pä‧te‧nyt	emme pä‧te‧neet	1.	olin pä‧te‧nyt	olimme pä‧te‧neet	en ollut pä‧te‧nyt	emme olleet pä‧te‧neet
2.	pä‧di‧t	pä‧di‧tte	et pä‧te‧nyt	ette pä‧te‧neet	2.	olit pä‧te‧nyt	olitte pä‧te‧neet	et ollut pä‧te‧nyt	ette olleet pä‧te‧neet
3.	pä‧ti	pä‧ti‧vät	ei pä‧te‧nyt	eivät pä‧te‧neet	3.	oli pä‧te‧nyt	olivat pä‧te‧neet	ei ollut pä‧te‧nyt	eivät olleet pä‧te‧neet
str. bierna	pä‧de‧ttiin		ei pä‧de‧tty		str. bierna	oli pä‧de‧tty		ei ollut pä‧de‧tty
tryb warunkowy
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	pä‧ti‧sin	pä‧ti‧simme	en pä‧ti‧si	emme pä‧ti‧si	1.	olisin pä‧te‧nyt	olisimme pä‧te‧neet	en olisi pä‧te‧nyt	emme olisi pä‧te‧neet
2.	pä‧ti‧sit	pä‧ti‧sitte	et pä‧ti‧si	ette pä‧ti‧si	2.	olisit pä‧te‧nyt	olisitte pä‧te‧neet	et olisi pä‧te‧nyt	ette olisi pä‧te‧neet
3.	pä‧ti‧si	pä‧ti‧sivät	ei pä‧ti‧si	eivät pä‧ti‧si	3.	olisi pä‧te‧nyt	olisivat pä‧te‧neet	ei olisi pä‧te‧nyt	eivät olisi pä‧te‧neet
str. bierna	pä‧de‧ttäisiin		ei pä‧de‧ttäisi		str. bierna	olisi pä‧de‧tty		ei olisi pä‧de‧tty
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	–	pä‧te‧käämme	–	älkäämme pä‧te‧kö	1.	–	olkaamme pä‧te‧neet	–	älkäämme olko pä‧te‧neet
2.	pä‧de	pä‧te‧kää	älä pä‧de	älkää pä‧te‧kö	2.	ole pä‧te‧nyt	olkaa pä‧te‧neet	älä ole pä‧te‧nyt	älkää olko pä‧te‧neet
3.	pä‧te‧köön	pä‧te‧kööt	älköön pä‧te‧kö	älkööt pä‧te‧kö	3.	olkoon pä‧te‧nyt	olkoot pä‧te‧neet	älköön olko pä‧te‧nyt	älkööt ole pä‧te‧neet
str. bierna	pä‧de‧ttäköön		älköön pä‧de‧ttäkö		str. bierna	olkoon pä‧de‧tty		älköön olko pä‧de‧tty
tryb potencjalny
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	pä‧te‧nen	pä‧te‧nemme	en pä‧te‧ne	emme pä‧te‧ne	1.	lienen pä‧te‧nyt	lienemme pä‧te‧neet	en liene pä‧te‧nyt	emme liene pä‧te‧neet
2.	pä‧te‧net	pä‧te‧nette	et pä‧te‧ne	ette pä‧te‧ne	2.	lienet pä‧te‧nyt	lienette pä‧te‧neet	et liene pä‧te‧nyt	ette liene pä‧te‧neet
3.	pä‧te‧nee	pä‧te‧nevät	ei pä‧te‧ne	eivät pä‧te‧ne	3.	lienee pä‧te‧nyt	lienevät pä‧te‧neet	ei liene pä‧te‧nyt	eivät liene pä‧te‧neet
str. bierna	pä‧de‧ttäneen		ei pä‧de‧ttäne		str. bierna	lienee pä‧de‧tty		ei liene pä‧de‧tty

Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik				imiesłowy
		str. czynna	str. bierna		str. czynna	str. bierna
I		pä‧teä		cz. teraźniejszego	pä‧te‧vä	pä‧de‧ttävä
rozszerzony I		pä‧teäkseen²		cz. przeszłego	pä‧te‧nyt	pä‧de‧tty
II	inessivus	pä‧tie‧ssä¹	pä‧de‧ttäessä	sprawcy	pä‧te‧mä^1, 3
II	instructivus	pä‧tie‧n	–	przeczący	pä‧te‧mätön
III	inessivus	pä‧te‧mässä	–	¹⁾ Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. ²⁾ Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. ³⁾ Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
	elativus	pä‧te‧mästä	–
	illativus	pä‧te‧mään	–
	adessivus	pä‧te‧mällä	–
	abessivus	pä‧te‧mättä	–
	instructivus	pä‧te‧män	pä‧de‧ttämän
IV	mianownik	pä‧te‧minen
IV	partitivus	pä‧te‧mistä
V		pä‧te‧mäisillän²