Aneks:Język fiński - odmiana czasowników/6

Koniugacja typu 6.

tylne

• Forma taitanut używana jest głównie wtedy, gdy taitaa oznacza wiedzieć, być biegłym w, a krótsze tainnut wtedy, gdy oznacza prawdopodobnie (robić).

zakończone na -taa Czasownik odmieniający się według tego typu: bezokolicznik taitaa, temat tai-.

tryb oznajmujący czas teraźniejszy perfekt twierdzenie przeczenie twierdzenie przeczenie osoba lp lm lp lm osoba lp lm lp lm 1. tai‧dan tai‧damme en tai‧da emme tai‧da 1. olen tai‧nnut/tai‧tanut olemme tai‧nneet/tai‧taneet en ole tai‧nnut/tai‧tanut emme ole tai‧nneet/tai‧taneet 2. tai‧dat tai‧datte et tai‧da ette tai‧da 2. olet tai‧nnut/tai‧tanut olette tai‧nneet/tai‧taneet et ole tai‧nnut/tai‧tanut ette ole tai‧nneet/tai‧taneet 3. tai‧taa tai‧tavat ei tai‧da eivät tai‧da 3. on tai‧nnut/tai‧tanut ovat tai‧nneet/tai‧taneet ei ole tai‧nnut/tai‧tanut eivät ole tai‧nneet/tai‧taneet str. bierna tai‧detaan ei tai‧deta str. bierna on tai‧dettu ei ole tai‧dettu imperfekt czas zaprzeszły twierdzenie przeczenie twierdzenie przeczenie osoba lp lm lp lm osoba lp lm lp lm 1. tai‧sin tai‧simme en tai‧nnut/tai‧tanut emme tai‧nneet/tai‧taneet 1. olin tai‧nnut/tai‧tanut olimme tai‧nneet/tai‧taneet en ollut tai‧nnut/tai‧tanut emme olleet tai‧nneet/tai‧taneet 2. tai‧sit tai‧sitte et tai‧nnut/tai‧tanut ette tai‧nneet/tai‧taneet 2. olit tai‧nnut/tai‧tanut olitte tai‧nneet/tai‧taneet et ollut tai‧nnut/tai‧tanut ette olleet tai‧nneet/tai‧taneet 3. tai‧si tai‧sivat ei tai‧nnut/tai‧tanut eivät tai‧nneet/tai‧taneet 3. oli tai‧nnut/tai‧tanut olivat tai‧nneet/tai‧taneet ei ollut tai‧nnut/tai‧tanut eivät olleet tai‧nneet/tai‧taneet str. bierna tai‧dettiin ei tai‧dettu str. bierna oli tai‧dettu ei ollut tai‧dettu tryb warunkowy czas teraźniejszy perfekt twierdzenie przeczenie twierdzenie przeczenie osoba lp lm lp lm osoba lp lm lp lm 1. tai‧taisin tai‧taisimme en tai‧taisi emme tai‧taisi 1. olisin tai‧nnut/tai‧tanut olisimme tai‧nneet/tai‧taneet en olisi tai‧nnut/tai‧tanut emme olisi tai‧nneet/tai‧taneet 2. tai‧taisit tai‧taisitte et tai‧taisi ette tai‧taisi 2. olisit tai‧nnut/tai‧tanut olisitte tai‧nneet/tai‧taneet et olisi tai‧nnut/tai‧tanut ette olisi tai‧nneet/tai‧taneet 3. tai‧taisi tai‧taisivat ei tai‧taisi eivät tai‧taisi 3. olisi tai‧nnut/tai‧tanut olisivat tai‧nneet/tai‧taneet ei olisi tai‧nnut/tai‧tanut eivät olisi tai‧nneet/tai‧taneet str. bierna tai‧dettaisiin ei tai‧dettaisi str. bierna olisi tai‧dettu ei olisi tai‧dettu tryb rozkazujący czas teraźniejszy perfekt twierdzenie przeczenie twierdzenie przeczenie osoba lp lm lp lm osoba lp lm lp lm 1. – tai‧takaamme – älkäämme tai‧tako 1. – olkaamme tai‧nneet/tai‧taneet – älkäämme olko tai‧nneet/tai‧taneet 2. tai‧da tai‧takaa älä tai‧da älkää tai‧tako 2. ole tai‧nnut/tai‧tanut olkaa tai‧nneet/tai‧taneet älä ole tai‧nnut/tai‧tanut älkää olko tai‧nneet/tai‧taneet 3. tai‧takoon tai‧takoot älköön tai‧tako älkööt tai‧tako 3. olkoon tai‧nnut/tai‧tanut olkoot tai‧nneet/tai‧taneet älköön olko tai‧nnut/tai‧tanut älkööt ole tai‧nneet/tai‧taneet str. bierna tai‧dettakoon älköön tai‧dettako str. bierna olkoon tai‧dettu älköön olko tai‧dettu tryb potencjalny czas teraźniejszy perfekt twierdzenie przeczenie twierdzenie przeczenie osoba lp lm lp lm osoba lp lm lp lm 1. tai‧tanen tai‧tanemme en tai‧tane emme tai‧tane 1. lienen tai‧nnut/tai‧tanut lienemme tai‧nneet/tai‧taneet en liene tai‧nnut/tai‧tanut emme liene tai‧nneet/tai‧taneet 2. tai‧tanet tai‧tanette et tai‧tane ette tai‧tane 2. lienet tai‧nnut/tai‧tanut lienette tai‧nneet/tai‧taneet et liene tai‧nnut/tai‧tanut ette liene tai‧nneet/tai‧taneet 3. tai‧tanee/tai‧nnee tai‧tanevat ei tai‧tane eivät tai‧tane 3. lienee tai‧nnut/tai‧tanut lienevät tai‧nneet/tai‧taneet ei liene tai‧nnut/tai‧tanut eivät liene tai‧nneet/tai‧taneet str. bierna tai‧dettaneen ei tai‧dettane str. bierna lienee tai‧dettu ei liene tai‧dettu Formy odczasownikowe bezokoliczniki/odsłownik imiesłowy str. czynna str. bierna str. czynna str. bierna I tai‧taa cz. teraźniejszego tai‧ta‧va tai‧de‧ttava rozszerzony I tai‧taakseen2 cz. przeszłego tai‧nnut/tai‧tanut tai‧dettu II inessivus tai‧ta‧essa1 tai‧de‧ttaessa sprawcy tai‧ta‧ma1, 3 instructivus tai‧ta‧en – przeczący tai‧ta‧maton III inessivus tai‧ta‧massa – 1) Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. 2) Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. 3) Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę. elativus tai‧ta‧masta – illativus tai‧ta‧maan – adessivus tai‧ta‧malla – abessivus tai‧ta‧matta – instructivus tai‧ta‧man tai‧de‧ttaman IV mianownik tai‧ta‧minen partitivus tai‧ta‧mista V tai‧ta‧maisillaan2

przednie

• Tietää ma nieregularne formy strony czynnej z –tän- wymieniającym się na -nn-. Są one o wiele częściej używane niż regularne formy, które wychodzą z użycia, choć wciąż są w pełni zrozumiałe.

zakończone na -tää Czasownik odmieniający się według tego typu: bezokolicznik tietää, temat tie-.

tryb oznajmujący czas teraźniejszy perfekt twierdzenie przeczenie twierdzenie przeczenie osoba lp lm lp lm osoba lp lm lp lm 1. tie‧dän tie‧dämme en tie‧dä emme tie‧dä 1. olen tie‧nnyt/(tie‧tänyt) olemme tie‧nneet/(tie‧täneet) en ole tie‧nnyt/(tie‧tänyt) emme ole tie‧nneet/(tie‧täneet) 2. tie‧dät tie‧dätte et tie‧dä ette tie‧dä 2. olet tie‧nnyt/(tie‧tänyt) olette tie‧nneet/(tie‧täneet) et ole tie‧nnyt/(tie‧tänyt) ette ole tie‧nneet/(tie‧täneet) 3. tie‧tää tie‧tävät ei tie‧dä eivät tie‧dä 3. on tie‧nnyt/(tie‧tänyt) ovat tie‧nneet/(tie‧täneet) ei ole tie‧nnyt/(tie‧tänyt) eivät ole tie‧nneet/(tie‧täneet) str. bierna tie‧detään ei tie‧detä str. bierna on tie‧detty ei ole tie‧detty imperfekt czas zaprzeszły twierdzenie przeczenie twierdzenie przeczenie osoba lp lm lp lm osoba lp lm lp lm 1. tie‧sin tie‧simme en tie‧nnyt/(tie‧tänyt) emme tie‧nneet/(tie‧täneet) 1. olin tie‧nnyt/(tie‧tänyt) olimme tie‧nneet/(tie‧täneet) en ollut tie‧nnyt/(tie‧tänyt) emme olleet tie‧nneet/(tie‧täneet) 2. tie‧sit tie‧sitte et tie‧nnyt/(tie‧tänyt) ette tie‧nneet/(tie‧täneet) 2. olit tie‧nnyt/(tie‧tänyt) olitte tie‧nneet/(tie‧täneet) et ollut tie‧nnyt/(tie‧tänyt) ette olleet tie‧nneet/(tie‧täneet) 3. tie‧si tie‧sivät ei tie‧nnyt/(tie‧tänyt) eivät tie‧nneet/(tie‧täneet) 3. oli tie‧nnyt/(tie‧tänyt) olivat tie‧nneet/(tie‧täneet) ei ollut tie‧nnyt/(tie‧tänyt) eivät olleet tie‧nneet/(tie‧täneet) str. bierna tie‧dettiin ei tie‧detty str. bierna oli tie‧detty ei ollut tie‧detty tryb warunkowy czas teraźniejszy perfekt twierdzenie przeczenie twierdzenie przeczenie osoba lp lm lp lm osoba lp lm lp lm 1. tie‧täisin tie‧täisimme en tie‧täisi emme tie‧täisi 1. olisin tie‧nnyt/(tie‧tänyt) olisimme tie‧nneet/(tie‧täneet) en olisi tie‧nnyt/(tie‧tänyt) emme olisi tie‧nneet/(tie‧täneet) 2. tie‧täisit tie‧täisitte et tie‧täisi ette tie‧täisi 2. olisit tie‧nnyt/(tie‧tänyt) olisitte tie‧nneet/(tie‧täneet) et olisi tie‧nnyt/(tie‧tänyt) ette olisi tie‧nneet/(tie‧täneet) 3. tie‧täisi tie‧täisivät ei tie‧täisi eivät tie‧täisi 3. olisi tie‧nnyt/(tie‧tänyt) olisivat tie‧nneet/(tie‧täneet) ei olisi tie‧nnyt/(tie‧tänyt) eivät olisi tie‧nneet/(tie‧täneet) str. bierna tie‧dettäisiin ei tie‧dettäisi str. bierna olisi tie‧detty ei olisi tie‧detty tryb rozkazujący czas teraźniejszy perfekt twierdzenie przeczenie twierdzenie przeczenie osoba lp lm lp lm osoba lp lm lp lm 1. – tie‧täkäämme – älkäämme tie‧täkö 1. – olkaamme tie‧nneet/(tie‧täneet) – älkäämme olko tie‧nneet/(tie‧täneet) 2. tie‧dä tie‧täkää älä tie‧dä älkää tie‧täkö 2. ole tie‧nnyt/(tie‧tänyt) olkaa tie‧nneet/(tie‧täneet) älä ole tie‧nnyt/(tie‧tänyt) älkää olko tie‧nneet/(tie‧täneet) 3. tie‧täköön tie‧täkööt älköön tie‧täkö älkööt tie‧täkö 3. olkoon tie‧nnyt/(tie‧tänyt) olkoot tie‧nneet/(tie‧täneet) älköön olko tie‧nnyt/(tie‧tänyt) älkööt ole tie‧nneet/(tie‧täneet) str. bierna tie‧dettäköön älköön tie‧dettäkö str. bierna olkoon tie‧detty älköön olko tie‧detty tryb potencjalny czas teraźniejszy perfekt twierdzenie przeczenie twierdzenie przeczenie osoba lp lm lp lm osoba lp lm lp lm 1. tie‧tänen tie‧tänemme en tie‧täne emme tie‧täne 1. lienen tie‧nnyt/(tie‧tänyt) lienemme tie‧nneet/(tie‧täneet) en liene tie‧nnyt/(tie‧tänyt) emme liene tie‧nneet/(tie‧täneet) 2. tie‧tänet tie‧tänette et tie‧täne ette tie‧täne 2. lienet tie‧nnyt/(tie‧tänyt) lienette tie‧nneet/(tie‧täneet) et liene tie‧nnyt/(tie‧tänyt) ette liene tie‧nneet/(tie‧täneet) 3. tie‧tänee/tie‧nnee tie‧tänevät/tie‧nnevät ei tie‧täne eivät tie‧täne 3. lienee tie‧nnyt/(tie‧tänyt) lienevät tie‧nneet/(tie‧täneet) ei liene tie‧nnyt/(tie‧tänyt) eivät liene tie‧nneet/(tie‧täneet) str. bierna tie‧dettäneen ei tie‧dettäne str. bierna lienee tie‧detty ei liene tie‧detty Formy odczasownikowe bezokoliczniki/odsłownik imiesłowy str. czynna str. bierna str. czynna str. bierna I tie‧tää cz. teraźniejszego tie‧tä‧vä tie‧de‧ttävä rozszerzony I tie‧tääkseen2 cz. przeszłego tie‧nnyt/(tie‧tänyt) tie‧detty II inessivus tie‧tä‧essä1 tie‧de‧ttäessä sprawcy tie‧tä‧mä1, 3 instructivus tie‧tä‧en – przeczący tie‧tä‧mätön III inessivus tie‧tä‧mässä – 1) Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. 2) Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. 3) Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę. elativus tie‧tä‧mästä – illativus tie‧tä‧mään – adessivus tie‧tä‧mällä – abessivus tie‧tä‧mättä – instructivus tie‧tä‧män tie‧de‧ttämän IV mianownik tie‧tä‧minen partitivus tie‧tä‧mistä V tie‧tä‧mäisillään2