1) Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym.
2) Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. 3) Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
1) Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym.
2) Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. 3) Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
Jedyny czasownik odmieniający się według tego typu: bezokolicznik viedä, temat v-.
tryb oznajmujący
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
v‧ien
v‧iemme
en v‧ie
emme v‧ie
1.
olen v‧ienyt
olemme v‧ieneet
en ole v‧ienyt
emme ole v‧ieneet
2.
v‧iet
v‧iette
et v‧ie
ette v‧ie
2.
olet v‧ienyt
olette v‧ieneet
et ole v‧ienyt
ette ole v‧ieneet
3.
v‧ie
v‧ievät
ei v‧ie
eivät v‧ie
3.
on v‧ienyt
ovat v‧ieneet
ei ole v‧ienyt
eivät ole v‧ieneet
str. bierna
v‧iedään
ei v‧iedä
str. bierna
on v‧iety
ei ole v‧iety
imperfekt
czas zaprzeszły
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
v‧ein
v‧eimme
en v‧ienyt
emme v‧ieneet
1.
olin v‧ienyt
olimme v‧ieneet
en ollut v‧ienyt
emme olleet v‧ieneet
2.
v‧eit
v‧eitte
et v‧ienyt
ette v‧ieneet
2.
olit v‧ienyt
olitte v‧ieneet
et ollut v‧ienyt
ette olleet v‧ieneet
3.
v‧ei
v‧eivät
ei v‧ienyt
eivät v‧ieneet
3.
oli v‧ienyt
olivat v‧ieneet
ei ollut v‧ienyt
eivät olleet v‧ieneet
str. bierna
v‧ietiin
ei v‧iety
str. bierna
oli v‧iety
ei ollut v‧iety
tryb warunkowy
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
v‧eisin
v‧eisimme
en v‧eisi
emme v‧eisi
1.
olisin v‧ienyt
olisimme v‧ieneet
en olisi v‧ienyt
emme olisi v‧ieneet
2.
v‧eisit
v‧eisitte
et v‧eisi
ette v‧eisi
2.
olisit v‧ienyt
olisitte v‧ieneet
et olisi v‧ienyt
ette olisi v‧ieneet
3.
v‧eisi
v‧eisivät
ei v‧eisi
eivät v‧eisi
3.
olisi v‧ienyt
olisivat v‧ieneet
ei olisi v‧ienyt
eivät olisi v‧ieneet
str. bierna
v‧ietäisiin
ei v‧ietäisi
str. bierna
olisi v‧iety
ei olisi v‧iety
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
–
v‧iekäämme
–
älkäämme v‧iekö
1.
–
olkaamme v‧ieneet
–
älkäämme olko v‧ieneet
2.
v‧ie
v‧iekää
älä v‧ie
älkää v‧iekö
2.
ole v‧ienyt
olkaa v‧ieneet
älä ole v‧ienyt
älkää olko v‧ieneet
3.
v‧ieköön
v‧iekööt
älköön v‧iekö
älkööt v‧iekö
3.
olkoon v‧ienyt
olkoot v‧ieneet
älköön olko v‧ienyt
älkööt ole v‧ieneet
str. bierna
v‧ietäköön
älköön v‧ietäkö
str. bierna
olkoon v‧iety
älköön olko v‧iety
tryb potencjalny
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
v‧ienen
v‧ienemme
en v‧iene
emme v‧iene
1.
lienen v‧ienyt
lienemme v‧ieneet
en liene v‧ienyt
emme liene v‧ieneet
2.
v‧ienet
v‧ienette
et v‧iene
ette v‧iene
2.
lienet v‧ienyt
lienette v‧ieneet
et liene v‧ienyt
ette liene v‧ieneet
3.
v‧ienee
v‧ienevät
ei v‧iene
eivät v‧iene
3.
lienee v‧ienyt
lienevät v‧ieneet
ei liene v‧ienyt
eivät liene v‧ieneet
str. bierna
v‧ietäneen
ei v‧ietäne
str. bierna
lienee v‧iety
ei liene v‧iety
Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik
imiesłowy
str. czynna
str. bierna
str. czynna
str. bierna
I
v‧iedä
cz. teraźniejszego
v‧ievä
v‧ietävä
rozszerzony I
v‧iedäkseen2
cz. przeszłego
v‧ienyt
v‧iety
II
inessivus
v‧iedessä1
v‧ietäessä
sprawcy
v‧iemä1, 3
instructivus
v‧ieden
–
przeczący
v‧iemätön
III
inessivus
v‧iemässä
–
1) Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym.
2) Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. 3) Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.