mieć miejsce
- wymowa:
- IPA: [ˈmʲjɛ̇ʨ̑ ˈmʲjɛ̇jsʦ̑ɛ], AS: [mʹi ̯ėć mʹi ̯ėi ̯sce], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• wym. warsz.• i → j
-
- znaczenia:
związek frazeologiczny
- (1.1) rozgrywać się, odbywać się, zaistnieć[1]
- przykłady:
- (1.1) W ciągu roku mają miejsce dwie równonoce, wiosną i jesienią, kiedy noc i dzień są tak samo długie.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) rozgrywać się, odbywać się, dziać się
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) prawdopodobnie kalka z franc. avoir lieu[2]
- uwagi:
- (1.1) zwrot „mieć miejsce”, choć stosowany, nie jest aprobowany przez polskich normatywistów[3] lub uważany za nadużywany[2]
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) take place
- arabski: (1.1) وقع, حدث, جرى
- duński: (1.1) finde sted
- esperanto: (1.1) okazi, przest. havi lokon
- francuski: (1.1) avoir lieu
- hiszpański: (1.1) tener lugar
- jidysz: (1.1) זײַן (zajn), טרעפֿן זיך (trefn zich)
- niemiecki: (1.1) stattfinden
- norweski (bokmål): (1.1) finne sted
- nowogrecki: (1.1) συμβαίνει
- rosyjski: (1.1) иметь место
- szwedzki: (1.1) utspela sig, äga rum
- włoski: (1.1) avere luogo
- źródła:
- ↑
Hasło „miejsce” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ 2,0 2,1
Porada „mieć miejsce” w: Poradnia językowa PWN.
- ↑ Hasło „Zabezpieczyć drzwi, ale nie… dostawy!” w: Maciej Malinowski, Obcy język polski.
