znachorka

znachorka (język polski)

wymowa:

IPA: [znaˈxɔrka], AS: [znaχorka]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. kobieta bez uprawnień i bez odpowiedniego wykształcenia medycznego zajmująca się leczeniem ludzi, zwykle za pomocą ziół, zamawiania, guseł, czarów

(1.2) lekcew. pogard. zła lekarka

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	znachorka	znachorki
dopełniacz	znachorki	znachorek
celownik	znachorce	znachorkom
biernik	znachorkę	znachorki
narzędnik	znachorką	znachorkami
miejscownik	znachorce	znachorkach
wołacz	znachorko	znachorki

przykłady:

(1.1) Babcia mojej koleżanki leczyła się u znachorki.

składnia:

kolokacje:

(1.1) leczyć się u znachorki

synonimy:

(1.1) szeptunka, szeptucha

antonimy:

(1.1) lekarka

hiperonimy:

(1.1) uzdrowicielka, uzdrawiaczka

hiponimy:

(1.1) babka

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. znachorstwo n

forma męska znachor m

przym. znachorski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) знахарка ż
• bułgarski: (1.1) знахарка ż
• czeski: (1.1) mastičkářka ż; (1.2) mastičkářka ż
• rosyjski: (1.1) знахарка ż
• słowacki: (1.1) mastičkárka ż; (1.2) mastičkárka ż

źródła: