wilnianin

wilnianin (język polski)

wymowa:

IPA: [vʲilʲˈɲä̃ɲĩn], AS: [vʹilʹńä̃ńĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mieszkaniec Wilna

(1.2) osoba pochodząca z Wilna, urodzona w Wilnie

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wilnianin	wilnianie
dopełniacz	wilnianina	wilnian
celownik	wilnianinowi	wilnianom
biernik	wilnianina	wilnian
narzędnik	wilnianinem	wilnianami
miejscownik	wilnianinie	wilnianach
wołacz	wilnianinie	wilnianie
depr. M. i W. lm: (te) wilniany

przykłady:

(1.1) Mam na imię Vytautas, jestem wilnianinem, wykładam na uniwersytecie.

(1.2) Ojciec i rodzina z jego strony byli wilnianami z dziada pradziada.

składnia:

kolokacje:

(1.1) wybitny / znany wilnianin • szanowni / drodzy wilnianie!

(1.2) rodowity wilnianin • wilnianin z krwi i kości / od urodzenia / z dziada pradziada

synonimy:

(1.2) pot. wilniuk

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) mieszkaniec

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Wilno n, Wileńszczyzna ż, wilniuk m, Wilnianin m, Wilnianka ż

forma żeńska wilnianka ż

przym. wileński

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą.

tłumaczenia:

• baskijski: (1.1) vilniustar
• litewski: (1.1) vilnietis m
• rosyjski: (1.1) виленчук m; (1.2) виленчук m
• słowacki: (1.1) Vilniusan m

źródła: