nieposłuszeństwo

nieposłuszeństwo (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɲɛpɔswuˈʃɛ̃j̃stfɔ], AS: [ńeposu̯ušẽĩ ̯stfo], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• rozs. artyk.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) cecha kogoś, kto jest nieposłuszny; brak posłuszeństwa

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	nieposłuszeństwo	nieposłuszeństwa
dopełniacz	nieposłuszeństwa	nieposłuszeństw
celownik	nieposłuszeństwu	nieposłuszeństwom
biernik	nieposłuszeństwo	nieposłuszeństwa
narzędnik	nieposłuszeństwem	nieposłuszeństwami
miejscownik	nieposłuszeństwie	nieposłuszeństwach
wołacz	nieposłuszeństwo	nieposłuszeństwa

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) krnąbrność, niekarność, niesforność, niesubordynacja

antonimy:

(1.1) posłuszeństwo

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. nieposłuszność ż

przym. nieposłuszny

przysł. nieposłusznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) defiance, disobedience
• arabski: (1.1) عصيان
• baskijski: (1.1) desobedientzia
• białoruski: (1.1) непаслушэнства n, непаслухмянасць ż
• duński: (1.1) ulydighed w
• esperanto: (1.1) malobeo
• francuski: (1.1) désobéissance ż
• hiszpański: (1.1) desobediencia ż
• kataloński: (1.1) desobediència ż
• nowogrecki: (1.1) παρακοή ż, ανυπακοή ż
• rosyjski: (1.1) непослушание n, неповиновение n

źródła: