inkwizytor

inkwizytor (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. członek sądu inkwizycyjnego

(1.2) pejor. człowiek nadmiernie podejrzliwy

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. inkwizycja ż, inkwizytoriat mrz, inkwizytorka ż

przym. inkwizycyjny, inkwizytorski

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. inquisitor

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) inquisitor
• bułgarski: (1.1) инквизитор m
• czeski: (1.1) inkvizitor m
• duński: (1.1) inkvisitor w
• francuski: (1.1) inquisiteur m
• hiszpański: (1.1) inquisidor m
• koreański: (1.1) 종교 재판관
• łaciński: (1.1) inkvizitorius m
• łotewski: (1.1) inkvizitors m
• niemiecki: (1.1) Inquisitor m
• nowogrecki: (1.1) ιεροεξεταστής m
• słowacki: (1.1) inkvizítor m
• słoweński: (1.1) inkvizitor m
• turecki: (1.1) engizitör
• ukraiński: (1.1) інквізитор m
• włoski: (1.1) inquisitore m

źródła: